Chyba nie byłem nigdy za dobry dla siebie. Tyle razy wymierzałem sobie cios. Każdy ranek jak zawody w K1. I tylko zadający rany to “pros”. Bardzo długo do mnie szło zrozumienie, A potem parę razy je mijałem o włos. Aż pewnego dnia wreszcie pierwszy element Trafił na swoje miejsce i zbudził to coś - świadomość. Nie jesteśmy tylko zbitką tkanek. Zobacz sam, jak to wszystko zgrane. Czasem brak perspektywy nam, Ale na bank to nie tylko przypadek. Głęboko w sobie zakopaną mamy tę prawdę o sobie samych, Zapomnianą aż tak, że nie dowierzamy. Kiedy jawi się nam przed oczami, Więc każdego dnia wolimy stawiać na materializm. I gonimy latami tak za zmianami Przekonani, że znajdziemy siebie gdzieś za zakrętem. A wystarczy parę chwil sobie dać, Żeby zdać sobie sprawę z tego, co w nas niezmienne. Jakiś element nas, gdy wrastamy w materię Budzi w nas gniew, Bo podświadomie każdy z nas wie, że jesteśmy jak wiatr, Który wieje gdzieś wysoko ponad koronami drzew. Tyle rzeczy w nas pompuje zwątpienie tak głośno, A krew pompuje tlen tak cicho. Że ciężko nam uwierzyć w to, Że największy skarb dostajemy za friko. Może zrozumiesz to wszystko już dziś, Może jutro i może przyjdzie to z trudem, Ale gdy już odkryjesz swą naturę, Pisz mail, zbij mi pięć, mówiąc: “Jestem cudem!”.
(Ref.) Ja jestem siewcą! Dobrzy ludzie ze mną dobre ziarno idą siać. Rzucamy je w ciemność, Mając pewność, że komuś może światło dać. Każdy z Was jest siewcą! Dobrzy ludzie zewsząd dobre ziarno idą siać. Rzucają je w ciemność, Mając pewność, że komuś może światło dać. Każdy z Nas...
Szukamy siebie zawsze nie tam, gdzie trzeba: Przeszłość, przyszłość. A ucieka nam piękno.. czego? Teraz trzeba to zmienić, szybko. Nie raz dajemy się dobijać opiniom, Bierzemy je za rzeczywistość naszą. Bo nie wiemy, że je można ominąć I żyjemy tak we wszystko włażąc. Samoocena upaprana od stóp do głów, Stoi przywiązana do cudzych słów. Ile może to trwać, po grób? Ile lat snuć się można jak trup? Każdy z nas jest własnym guru, Sami przysparzamy sobie masę bólu. Czas otworzyć tę bramę na środku muru I obudzić to światło w duchu. Bez miłości i szacunku do siebie Zostaniemy ofiarami, które szykują pętle. Na co? Na same siebie, Ale wierzę, że drzwi dobrych dni nigdy nie są zamknięte. Dla korporacji zaślepionych zyskami Jesteśmy statystykami, a traktujemy jak święte. To co rzucają nam zamiast o siebie dbać I nie łapać się na każdą przynętę. Nie przyszedłem tu, by prawić morały, Lecz podzielić się tym, co może, może coś zmienić. Serce nie pozwala mi zostawić tego, Co widziałem w setkach źrenic. Już czas nauczyć się wypatrywać tęczy, gdy pada, Zwłaszcza, kiedy pada w nas. A gdy zmrok zapada, mrokowi nie dawać szans I kierować się ku światłu gwiazd.
(Ref.) Ja jestem siewcą! Dobrzy ludzie ze mną dobre ziarno idą siać. Rzucamy je w ciemność, Mając pewność, że komuś może światło dać. Każdy z Was jest siewcą! Dobrzy ludzie zewsząd dobre ziarno idą siać. Rzucają je w ciemność, Mając pewność, że komuś może światło dać. Każdy z Nas... Я не думаю, что когда-либо был слишком хорош для себя. Я много раз наносил удар. Каждое утро как соревнование в К1. И только раны - "плюсы". Я долго думал, А потом я прошел их несколько раз. До одного дня, первый элемент Он пришел к нему и проснулся - сознание. Мы не просто скопление тканей. Убедитесь сами, как все это разорвано. Иногда для нас нет перспективы, Но банк это не просто совпадение. Глубоко внутри у нас есть эта правда о себе, Забыл, чтобы мы не доверяли. Когда это предстает перед нами на ваших глазах, Итак, мы предпочитаем материализм каждый день. И они преследуют годы после перемен Убеждены, что мы окажемся где-то за поворотом. И просто дай себе несколько минут, Осознать, что в нас неизменного. Элемент нас, когда мы превращаемся в материю Это вызывает у нас гнев, Потому что мы все подсознательно знаем, что мы как ветер, Который дует где-то высоко над пологом деревьев. В нас так громко вселяют сомнения, И кровь качает кислород так тихо. Что нам трудно в это поверить Это самое большое сокровище, которое мы получаем за фрико. Может быть, вы поймете все это сегодня, Может быть, завтра, а может, и с трудом, Но как только вы обнаружите свою природу, Напиши письмо, убей меня пятерых, сказав: «Я чудо!»
(Ссылка). Я сеятель! Хорошие люди со мной, хорошие зерна будут сеять. Мы бросаем их в темноту, Быть уверенным, что кто-то может дать свет. Каждый из вас - сеятель! Хорошие люди со всего доброго семени собираются сеять. Они бросают их в темноту, Быть уверенным, что кто-то может дать свет. Каждый из нас ...
Мы всегда ищем, где нам нужно: Прошлое, будущее. И красота ускользает от нас ... что? Теперь вы должны изменить это, быстро. Мы не раз поддавались мнениям Мы принимаем их за нашу реальность. Потому что мы не знаем, что вы можете пройти их И мы живем во всем своими руками. Самоуважение с головы до пят, Она привязана к чужим словам. Как долго это может продолжаться после могилы? Сколько лет вы можете смеяться как мертвое тело? Каждый из нас - наш собственный гуру, Мы делаем много боли сами. Время открыть эти ворота в середине стены И проснись этот свет в духе. Без любви и уважения друг к другу Мы станем жертвами, которые делают петли. Для чего? Для себя Но я считаю, что двери хороших дней никогда не закрываются. Для корпораций, ослепленных прибылью Мы статистика и относимся к ней как к святой. Это то, что они бросают нас вместо того, чтобы заботиться о себе И не ловить ни на какую приманку. Я не пришел сюда, чтобы сделать мораль, Но поделиться тем, что может, может что-то изменить. Сердце не позволяет мне покинуть его, То, что я видел в сотнях учеников. Пришло время научиться искать радугу, когда идет дождь, Особенно, когда в нас идет дождь. И когда наступит тьма, дай тьму мраку И перейти на свет звезд.
(Ссылка). Я сеятель! Хорошие люди со мной, хорошие зерна будут сеять. Мы бросаем их в темноту, Быть уверенным, что кто-то может дать свет. Каждый из вас - сеятель! Хорошие люди со всего доброго семени собираются сеять. Они бросают их в темноту, Быть уверенным, что кто-то может дать свет. Каждый из нас ...