Der WindУладзімер Караткевіч
То не вецер раве - нарастае
I ламае галлё на дубах,
То асiлкi дубы змятаюць,
Каб да cонца расчысцiць шлях.
I пялёсткi гучаць трывожна,
Бо мiнуўся спеў забыцця.
FalkenjagdВольны вецер напеў вольных песень табе,
Бор зялёны ўзьняў дружным гоманам,
Сонца полымем вызвала к слаўнай сяўбе,
Зоры веру ўлілі сілам зломаным.
Вецер гоніць над полем мінула гады
Абнаўленьня павевы расходзяцца,
Абнімае душу без граніц, назаўжды
Try AngalyОй ішлі, прайшлі да тры янгалы.
Што вялі яны? -- Душу, душу грэшную.
Ой і што жа ты, душа міма Раю прайшла,
А й чым жа ты, душа, правінілася?
Ці за скупасьцю, ці за глупасьцю,
Ці душу загубіў, ці вянец разрушыў.
Пасярод Раю стаіць дрэва,
Стаіць Дрэва купаросавае.
VesnaКогда мы проснемся
Ночью зимней и поздней,
Услышав о чем в небе шепчутся звезды,
Мы вспомним о том, что спасти не сумели,
А утром поймем, что за ночь
На целую жизнь постарели.