Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая, Чаму так горка? Не магу я зразумець... Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае На ўсходзе дня майго, якому ружавець.
Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай смуглявая, каханая,бывай. Стаю на ростанях былых, а з паднябесься Самотным жаўранкам зьвініць і плача май.
Пайшла, пакінуўшы мне золкі і туманы, Палынны жаль смугой ахутаных дарог. Каб я хвілінаю нанесеныя раны Гадами ў сэрцы заглушыць сваім ня мог.
Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай смуглявая, каханая, бывай. Стаю на ростанях былых, а з паднябесься Самотным жаўранкам зьвініць і плача май. Goodbye, awakened heart, sweetheart, Why so bitter? I can not understand ... It is a pity to me of the dawn, that is burning in the sky At sunrise the day I, which turn pink.
He is gone, never to come back, Ales. Goodbye dark, my love, goodbye. Past stand at a crossroads, and with padnyabessya Lonely lark rings and cries May
Gone, leaving me sunrises and fog, Unfortunately Palynny mist shrouded roads. To minute the wounds Creeping into the heart could not stifle his.
He is gone, never to come back, Ales. Goodbye dark, my love, goodbye. Past stand at a crossroads, and with padnyabessya Lonely lark rings and cries May