Vasilis Karras все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Κάθε μέρα από σένα δέχομαι και από ένα πλήγμα
Και όσο πάει μεγαλώνει στην καρδιά μου αυτό το ρήγμα

Σε κλοιό από ατσάλι η αγάπη σου με κλείνει
Και μεσ το μυαλό μου βάζει τρέλα και παραφροσύνη

Και υπομένω να πονάω και όλεσ τισ πληγέσ να αντέχω
Όμωσ πεσ μου που να πάω αφού μέσα μου δεν έχω δεν έχω

Σκοντάφτεισ και παραπατάσ
Σε όνειρα χαμένα και σε βάσανα
Με θράσοσ με χειροκροτάσ
Για λίγα δευτερόλεπτα που ανάσανα

Πετάσ πυροτεχνήματα
Και τάζεισ ξαστεριά στισ καταιγίδεσ
Αστράφτεισ και φεγγοβολάσ

Δυο γρατζουνιές κάτι ρωγμές κι αποτυπώματα
Έχεις αφήσει στης καρδιάς μου τα τοιχώματα
Σκόρπια ζωή και σκουριασμένες αντιλήψεις
Μού 'χεις αφήσει μεθυσμένες αναμνήσεις

Ξέχνα την πόρτα το στενό και τη διεύθυνση
Ήσουν για μένα στη ζωή μου μια παρένθεση
Ήσουν κανόνας μου μα έγινες εξαίρεση

Τα χρόνια κομμάτια στα δυο σου τα μάτια
Σαν ρούχα παλιά ξεθωριάζουν
Οι νύχτεσ μαχαίρια σε άγνωστα χέρια
Σημάδια στο σώμα χαράζουν

Ανόητεσ σχέσεισ φτηνέσ υποσχέσεισ
Τα ίδια ξανά παραμύθια
Κι εγώ απ' την άλλη στο μαύρο μου χάλι

Χαμηλώνεις τα μάτια στη μέση του δρόμου
Χαμηλώνεις τα μάτια και δε μιλάς
Χαμηλώνεις τα μάτια μόλις με βλέπεις
Πες μου τι θέλεις τι ζητάς

Απολογήσου απολογήσου
Είμαι κι εγώ ένα κομμάτι απ' τη ζωή σου
Απολογήσου απολογήσου

Τι είν' αυτό που με κρατάει
Μες στα χέρια σου δεμένο
Κάποια ώρα θα με βρούνε
Απ' τη ζήλια σκοτωμένο

Απορώ πώς μπορώ
Δίπλα σου να μένω
Απορώ πώς μπορώ

Τ' ανάποδα του κόσμου ισιώνω νοερά
Προσθέσεις κι αφαιρέσεις για λίγα και καλά
Εσύ στην κόλαση σου εκεί να κοιμηθείς
Επιστροφές δεν έχει μην το διανοηθείς

Για σένα απόψε δεν είμαι σπίτι απουσιάζω
Με μένα πίνω και μένα έχω να κουβεντιάζω
Πως δεν μου λείπεις τον εαυτό μου παραμυθιάζω

Και ξαφνικά και ξαφνικά
Μπροστά μου πάλι βγαίνει
Με τον καινούργιο της δεσμό
Και μένανε πεθαίνει

Άραγε ήρθε να με δει
Για να με για να με πληγώσει
Ή να σκαλίσει την πληγή

Σου είπε έτσι πρέπει γεια χαρά
Εσύ δακρύζεις
Σου είπε πως επέρασε πολλά
Θέλει να φύγει

Δεν έμαθε ποτέ της ν' αγαπά
Και είναι μόνη
Δεν έμαθε ποτέ της να πονά

Με τη σκέψη έχεισ φύγει από μένα
Και το σώμα σου το άψυχο είναι δω
Κι αν μου δίνεσαι με μάτια δακρυσμένα
Τη γνωρίζω την αλήθεια και πονώ

Δεν είσαι εδώ
Αλλού θα ήθελεσ να είσαι
Δεν είσαι εδώ

Τον τελευταίο τον καιρό
Αμφιβολίεσ μου μπήκαν στο μυαλό
Πολλά μου κάνεισ και τα ξέρω
Μα δε μιλώ μα δε μιλώ μα δε μιλώ

Έκλαιγα πάλι εχτέσ
Πίστεψα πωσ δε με θεσ
Έκλαιγα τον πόνο μου να σβήσω

Δεν πάω πουθενά
Μη μου ζητάς να φύγω
μες στα μεσάνυχτα
να πάρω πάλι σβάρνα
τα ξενυχτάδικα
Αυτά τα ξένα λόγια
που κάθεσαι και ακούς
απο ερωτευμένους

Βιάστηκεσ να με χρεώσεισ με κατηγορίεσ
Κι έλεγεσ για την αγάπη δικέσ σου θεωρίεσ
Σκέφτηκεσ να μού φορτώσεισ σφάλματα και λάθη
Μια ζωή ν' αδιαφορείσ μόνο αυτό έχεισ μάθει

Δε θα επιμείνω κι ούτε θ' αλλάξω γνώμη
Δίκιο δε σου δίνω γι' αυτό μην ζητάσ συγγνώμη
Δε θα επιμείνω η καρδιά μου έχει ματώσει

Μεσ στη σταχτοθήκη μου
Τσιγάρα σου σβησμένα
Είναι ότι απέμεινε
Αγάπη μου από σένα

Τα βλέπω και πληγώνομαι
Μου λείπεισ και πονάω
Και αν έφταιξα συγχώρα με

Όταν ξέρεις πως έφταιξες και το λάθος δικό σου
Χάνεις τον άνθρωπό σου και κουβέντα δεν λες
Όταν ξέρεις πως πλήγωσες κάποια που σ' αγαπούσε
Και στα μάτια σε κοίταζε σαν να ήσουν θεός

Είναι διπλός ο καημός όταν μόνο σ' αφήσει
Χάνεις αυτή που αγαπάς και σε πνίγουν οι τύψεις
Είναι διπλός ο καημός και διπλό το ουίσκι

Μου 'χες πει ότι θ' αλλάξεις
Ψάχνεις πράγματα και πράξεις
Ψάχνεις άλλοθι
Η ζωή σου είναι χτισμένη
Σε μια πόλη γκρεμισμένη
Κι είσαι αιχμάλωτη

Όταν σβήσουνε τα φώτα

Μπορεί να έφυγες μ’ ακόμα είσαι δω,
μπορεί να μ’ άφησες μ’ ακόμα σε ζητώ,
μπορεί να λύγισες σ’ ένα μικρό καημό,
μπορεί, μπορεί, και να με πεις τρελό,
που ακόμα σ’ αγαπώ,
που ακόμα σ’ αγαπώ,

Είσαι παντού,

Μη με ρωτάτε να σασ πω τι με ρωτάτε
Για ‘κεινη που ‘φυγε δε θέλω να μιλάτε
Εκείνη δεν κατάλαβε αγάπη τι θα πει
Δεν ξέρω αν τρελαίνεται
Και αν νιώθει και ντροπή

Εκείνη που ‘φυγε εκείνη φταίει
Και δε με νοιάζει αν γελάει ή αν κλαίει

Ένα τραγούδι πες μου ακόμα
Και βάψ' τον ήλιο με μαύρο χρώμα
Ένα τραγούδι αγαπημένο
Απ' την ψυχή σου να 'ναι βγαλμένο

Σε παρακαλώ απόψε
Την ψυχή μου βρες και κόψε
Πάρε την αναπνοή μου

Ισορροπούσα τη ζωή μου
Πάνω στησ τρέλασ το σκοινί
Κι έλεγα μέσα μου θ' αντέξεισ
Ρε μάγκα κάνε υπομονή

Ύστερα γνώρισα εσένα
Κι άλλαξε ο χτύποσ τησ καρδιάσ
Κι όλο ψιθύριζα σε μένα

Φαινόμενο δεν είναι οι σεισμοί και οι πλημμύρες
Ούτε οι διάνοιες και οι εθνοσωτήρες
Φαινόμενο δεν είναι οι κεραυνοί και οι καταιγίδες
Ούτε το πώς χτίστηκαν παλιά οι πυραμίδες

Φαινόμενο είμ' εγώ που ακόμα σε αντέχω
Που ακόμα σ' αγαπώ και σ' έχω όπως σ' έχω
Φαινόμενο είμ' εγώ για όσα έχω κάνει

Ποια κοινωνία με κρατάει φυλακισμένο
Και γω τι άλλο από σένα περιμένω
Να μασ χωρίσουνε τα λάθη μασ δεν πρέπει
Σ' έναν έρωτα τυφλό που όλα τα βλέπει

Φτάνει
Μη με καρφώνεισ την πληγή γιατί ματώνω
Και τι σου λέει η καρδιά μου άκου μόνο

Em
Πρώτη φορά στα μάτια σου το δάκρυ είδα
Am
ειλικρινά λυπήθηκα πολύ
B
Τα μάτια σου μια παιδική ασπίδα
Em
τα 'χασα κι ένιωσα μικρό παιδί

Στο παζάρι τησ ζωήσ
Με παράδεσ ή χωρίσ
Ότι ψάχνεισ και ζητάσ
Θα το βρεισ

Όλα γύρω μου φτηνά
Όμωσ θα στο πω ξανά
Η αγάπη δεν πωλείται

Γύρισε
Σου λέω γύρισε

Να τ' αφήσεις όλα και να έρθεις
Φοβισμένη δε μ' αρέσει να μιλάς
Και αν θέλεις πλάι σου να μ' έχεις
Να τ' αφήσεις όλα και να έρθεις

Γύρω στισ έξι το πρωί
Βρε πωσ τα φέρνει η ζωή
Συναντηθήκαμε τυχαία μεσ στο δρόμο
Εγώ γυρνούσα μονάχοσ
Για να περάσει ο καημόσ
Και συ ξημέρωνεσ σε αλλουνού τον ώμο

Καλά που βρέχει και δε φαίνονται τα δάκρυα

Κανείσ δεν ξέρει μα κανείσ
Πωσ έφυγεσ και δε θα 'ρθεισ

Ρωτάνε να τουσ πω γιατί δεν τραγουδώ
Χαρούμενα τραγούδια τησ αγάπησ
Ρωτάνε να τουσ πω γιατί μελαγχολώ
Με 'κείνο το σκοπό που λέει "θα 'ρθεισ"

Δε θ΄ αντέξω ν΄ ακούσω μια συγγνώμη
απ΄ τα χείλη σου αχάριστη ακόμη...
Τα πράγματά μου θα μαζέψω και θα φύγω
ότι κι αν πω μαζί σου στα ίδια καταλήγω...

Κάνω ένα τσιγάρο και φεύγω,
τό `χω ξαναδεί το έργο...
Σου το είπα με πονάει

Όσες φορές ορκίστηκα να φύγω να σ' αφήσω
Τόσες φορές ορκίστηκα να μη γυρίσω
Μα η δική μου η καρδιά θέλει συνέχεια να πονά
Μα η δική μου η καρδιά θέλει συνέχεια να πονά

Καρδιοπάθειες
Απ' τις πολλές συμπάθειες
Και εμφράγματα

Ποιος θα γονατίσει πρώτος απ τους δύο
Και θα πει αντίο θα το δούμε αυτό
Ποιος θα γονατίσει και δε θα λυγίσει
Τότε θα'χει λόγο για το σ' αγαπώ

Να της πείτε να φύγει κι ότι άλλο δε πάει
Κι ας λέει στο κόσμο πως τρελά μ'αγαπάει
Να της πείτε να φύγει δε χωράμε κι οι δυο μας

Να πείτε χαιρετίσματα σε 'κεινη δεν την ξεχνάω
Τη σκέφτομαι τρελαίνομαι και κλαίω την αγαπάω
Να πείτε χαιρετίσματα σε 'κεινη που μ' έχει αφήσει
Τη συγχωρώ και περιμένω πάλι να γυρίσει

Και πάω πάω πάω και πάω να τρελαθώ
Και πάω πάω πάω σε 'κεινη που αγαπώ
Και πάω πάω πάω και πάω να τρελαθώ

Τα χείλη σου στάζουν φαρμάκι και απειλές,
η ζήλια σε κάνει να λες κουβέντες τρελές.
Δεν υπάρχει άλλη, δεν υπάρχει άλλη,
εσύ `σαι η αγάπη μου η μεγάλη.

Λέγε ό,τι θες, λέγε
λέγε ό,τι θες, λέγε
λέγε ό,τι θες, λέγε

Να μουν κεραυνός να έπεφτα
Να καίγα τη γη
Να μουν ουρανός να έβρεχα
Ήλιος να μη βγει

Τα φιλιά σου τα συγχωροχάρτια Δώστα αλλού
Εγώ δε βάζω υπογραφή
Να μουνα τρελός να γέλαγα

Μας πήρε η νύχτα και τους δυο να τριγυρνάμε μόνοι
Εσύ ψηλά στον ουρανό κι εγώ στης γης τη σκόνη
Φεγγάρι πες μου τι ζητάς τι θέλεις από μένα
Γιατί παρέα μου κρατάς και με κοιτάς θλιμμένα

Με φωνάζουν τρελό που μιλάω στο φεγγάρι
Και μ' ανθρώπους ποτέ δε μιλώ
Μα δε φταίω εγώ το μυαλό μου σαλτάρει

Μου 'λεγε ότι θα φύγει μα εγώ γελούσα
Μου 'λεγε πωσ θα μ' αφήσει κι αδιαφορούσα
Μου 'λεγε ότι θα φύγει μα εγώ γελούσα

Με πειράζει με πειράζει
Που άλλον τώρα αγκαλιάζει
Και γω έχω την ευθύνη
Με τον άλλον που 'χει φύγει

Έλεγα πως είμαι δυνατός
Και ότι και αν συμβεί θα το αντέξω
Έλεγα ας φύγει ας την χάσω
Θα περάσει ο καιρός θα την ξεχάσω
Έλεγα πως είμαι δυνατός
Και ότι και αν συμβεί θα το αντέξω

Μετανιώνω μετανιώνω στον εγωισμό μου το χρεώνω

Μια φωτοβολίδα μεσ στη νύχτα σκάει
Κι η καρδιά μου σπάει μεσ στο φωσ σε είδα
Γίναν τα κομμάτια μια καινούργια γη
Μεσ στην αλλαγή βλέπω μ' άλλα μάτια
Γίναν τα κομμάτια

Όλα είναι ίδια αν δε τ' αγαπάσ
Όλα μένουν ίδια άμα δε τα πασ

Μεσ' την ασχήμια του μυαλού σας σαραβάλιασα
Μα δεν ανήκω στο δικό σας το βασίλειο
Κι αφού μισό αιώνα γνώμη πια δεν άλλαξα
Κάντε πιο πέρα μη μου κρύβεται τον ήλιο

Μία γωνιά ελευθερία θέλω μόνο
Για να μυρίσω τη φωτιά όταν θα ανάβει
Να ξαπλώσω στη βροχή να ξεδιψάσω

Σ' έφερα στο νου μου πίσω βρέθηκα ξανά
Μες την αγκαλιά σου αφήνομαι άλλη μια φορά
Κρύβομαι στα λόγια που δεν τόλμησα να πω
Όπως τα βαγόνια που δεν έχουν προορισμό

Και με ξεγελάς με λόγια ύποπτα
Σχεδόν ανύποπτα
Το μαχαίρι στην καρδιά μου σπρώχνεις

Είπα να κρατήσω κάτι από σένα
Κράτησα μονάχα ένα σ' αγαπώ
Ένα σαββατόβραδο που ‘ταν όλο ψέμα
Μ' άρεσε κι εμένα το ‘θελα κι εγώ

Με τα μάτια μου ‘πεσ ότι σ' αγαπάω
Δάκρυσα για λίγο κι ήταν μια στιγμή
Μέσα μου κρυφά είδα ότι πονάω

Ήρθε ξημέρωμα και κλαίει
Με δυο δάκρυα μου λέει θέλει να φύγει
Δεν μου ‘χε δώσει αφορμή
Πωσ κάτι τέτοιο ξαφνικά θα μου συμβεί
Μεσ το μυαλό μου όλα θολά
Χτυπάει κόκκινο η καρδιά κι ασ αντιδράει
Έχει μαυρίσει ο ουρανόσ
Έχει δακρύσει κι ο θεόσ δεν μ' αγαπάει

Αργά τισ νύχτεσ προχωράσ
Και το σκοτάδι το φοράσ
Σαν το παλιό σακάκι
Είν' η αγάπη σου κρυφή
Τρένο χωρίσ επιστροφή
Και στην καρδιά σαράκι

Να την ξεχάσεισ

Πάγωσε απόψε το φεγγάρι τούτη τη νύχτα του Γενάρη
Και στο φθηνό ξενοδοχείο ζωή ληγμένη σαν λαχείο
Τύχη θάμπη και λερωμένη σαν την ψυχή της ξεβαμμένη
Που έβλεπε στον σκληρό πελάτη όσους της γύριζαν την πλάτη

Όλη η ζωή ένα ταξίδι και ένα ποτό χολή και ξύδι
Απ' την υπόγα της λιοσίων στο δεύτερο της πατησιών
Απόψε κάνει τόσο κρύο και αυτή μαγείρεψε για δυο

Νύχτα ξελογιάστρα
Νύχτα όμορφη
Όμορφα τα άστρα
Και οι ουρανοί

Πέστε την αγάπη μου
Να 'ρθει να με βρει
Όπου και να βρίσκεται

Πρέπει να μάθεις ν' αγαπάς
Να ζεις και να πεθαίνεις
Μέσα στις φλόγες της φωτιάς
Να μπαίνεις και να βγαίνεις
Έτσι είναι μάτια μου η ζωή
Έτσι είναι η αγάπη
Τι μια στιγμή είναι γιορτή
Την άλλη μένει στάχτη

Κοίτα το φεγγάρι να με δεις
Βγες μες στην βροχή να με αγγίξεις
Φέρτα πάνω κάτω να χαρείς
Μες στην μοναξιά μου μην μ' αφήσεις

Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
Μία πόλη δίχως ρεύμα
Ξέρεις φοβάμαι το σκοτάδι

Δως' μου ένα τσιγάρο δανικό
βάλε ένα ποτό να ξεχαστούμε
κλείσ' τη πόρτα μη μας δει κανείς
και έλα τα παλιά να θυμηθούμε

Όπως παλιά το τσιγάρο στα δύο
όπως παλιά τη κουβέρτα στα δύο
όπως παλιά το βιβλίο στα δύο

Ούτε μακρινά ταξίδια
Ούτε θάλασσεσ πλατιέσ
Η ζωή παντού η ίδια
Δεν αλλάζει αν δεν το θεσ

Άλλοι ζουν με το μυαλό τουσ
Κι άλλοι με την καρδιά
Κάποιοι γίνονται μεγάλοι

Σου 'δειξα τυφλή εμπιστοσύνη
Σου 'δειξα το πόσο σ' αγαπώ
Σου 'δειξα πως ήσουνα εκείνη
Που διάλεξα για μια ζωή να ζω

Μόνος κοιμήθηκα δε σε θυμήθηκα
Για σένα ντρέπομαι σχεδόν και να μιλάω
Μόνος κοιμήθηκα δε σε θυμήθηκα

Σ' αυτό το μπαρ το σκοτεινό
Που 'ρθα να πιω ένα ποτό
Κανείς δεν με γνωρίζει
Κάτι μου λέει μια σκιά
Ίσως να είναι απ' τα παλιά
Κάτι μου ψιθυρίζει

Της παρακμής θέλω να νιώσω την οσμή

Θα το παλέψω έτσι πάλι μονάχος
Μα πού θα πάει θ' αλλάξει ο καιρός
Πήρα την πίκρα απ' το φιλί το τελευταίο
Κι είπα αντίο σ' έναν έρωτα ωραίο

Παράθυρο στον ουρανό
Θα έχω πάντα ανοιχτό
Για να με βλέπεις

Πέφτει μια παράξενη βροχή
Πάνω στα παράθυρα της νύχτας
Ποια συννεφιασμένη εποχή
Ξενυχτάει στο φως μιας καληνύχτας
Δε σου πάει ζωή στην ξαστεριά
Δε σου παν τα κίτρινα φεγγάρια
Πώς να φτάσουν για παρηγοριά
Τέτοιας ερημιάς τα συναξάρια

Τα πράγματα σου μάζεψτα όλα
Δεν έχεισ περιθώρια
Τα πράγματα σου μάζεψτα όλα
Μην εξαντλείσ τα όρια

Παρ' τα όλα παρ' τα όλα
Παρ' τα οπωσδήποτε
Ότι μου θυμίζει εσένα

Πέρασε ο καιρός
Και μου λείπουν τα μάτια σου
Και μου λείπει το βλέμμα σου
Και το γέλιο σου ακόμα

Δεν είμαι εχθρός
Είμαι εκείνο που λείπει
Στη χαρά και στη λύπη

Μάλλον δεν θα 'ναι με τα καλά της
Πείτε της από μένανε περαστικά της
Δεν συγχωρούνται τα εγκλήματα της
Αν δεν πληρώσει όλα αυτά που μου οφείλει
Εμένα φίλε μου, να μην με λεν' Βασίλη

Θα 'θελα απόψε για μια στιγμή να ήσουν εδώ
Να σ' έχω απέναντι και μες τα μάτια να σε κοιτώ
Να σ' αγκαλιάσω όπως παλιά και να σου πω
Πόσο μου λείπεις και μακριά σου πώς περνώ

Πες μου γιατί μακριά μου έχεις φύγει
Πες μου γιατί
Αφού κι εσύ ψυχή μου ξέρω πως πονάς

Ποιός αγαπάει πιο πολύ
Αυτός που ακόμα προσπαθεί κατι να σώσει
Ή αυτος που αισθάνεται κενός
Και φεύγει όσο είναι καιρός
Μη δει την πτώση

Ποιός αγαπάει πιο πολύ
Ποιός απ'τους δυο από ψυχή να λιγοστεύει

Λάθοσ καρδιά έχεισ πληγώσει
Και λάθοσ άνθρωπο πονάσ
Εγώ τα πάντα σου 'χω δώσει
Κι εσύ την πλάτη μου γυρνάσ

Πώσ τολμάσ
Πώσ τολμάσ
Μ' αυτό τον τρόπο εσύ σε μένα να μιλάσ

Σ' αυτά που ονειρεύομαι
Εσύ δεν συμμετέχεις
Το όνομά σου έσβησες
Και σ' άλλους δρόμους τρέχεις
Κι εγώ που άλλα νόμιζα
Πολύ αργά κατάλαβα

Πως μια αχάριστη καρδιά

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
Πώς να σου το πω
Έλεγα περνούν τα χρόνια
Θα συμμορφωθώ

Μα είναι δώρο άδωρο
Ν' αλλάξεις χαρακτήρα
Τζάμπα κρατάς λογαριασμό

Δεν περνούν οι νύχτες δεν περνούν οι ώρες
Κι όλη η ζωή μου καταιγίδες μπόρες
Μακριά σου μοιάζουν τα όνειρα χαμένα
Κι η αγάπη ψέμα αν δεν έχω εσένα

Ψυχολογικά δεν είμαι καλά
Έτσι ξαφνικά μαζεύτηκαν πολλά
Σκέφτομαι τις νύχτες εσένα και κλαίω

Μες τα βαθιά σου τα νερά
Κρύψε με για άλλη μια φορά
Να βυθιστώ να σηκωθώ
Στο σώμα σου να κοιμηθώ
Κι όταν ξυπνήσω να με θες
Τόσο πολύ όσο κι εχθές
Σε μια κλεψύδρα οι στιγμές

Ήρθα κι απόψε κι ασ ορκίστηκα χτεσ βράδυ
Η τελευταία πωσ θα ήταν η φορά
Είδα την κάφτρα του τσιγάρου σου να καίει
Και τη σκιά σου μεσ' στην άδεια αγορά

Πεσ μου στη γλώσσα σου πώσ λένε την αγάπη
Εγώ την ξέχασα και πια δεν τη μιλώ
Έμαθα μόνο να μετρώ σ' όλεσ τισ γλώσσεσ

Χωρίσαμε κι όμωσ δεν ξέρουμε γιατί
Μασ δένει μόνο μια παλιά ανάμνηση

Σε θέλω σε θέλω σε θέλω σε θέλω
Σ' αγαπώ
Σε θέλω σε θέλω σε θέλω σε θέλω
Θα τρελαθώ

Κι άμα δεν τη βγάλω ωσ το πρωί
Κι αν δεν την παλεύω με το κλάμα
Κι αν κλωτσάει η ψυχή να βγει
Σιγά το πράγμα
Κι αν μου στρίψει απόψε το μυαλό
Κι αν δεν τη γλιτώνω ούτε με θαύμα
Πού 'ναι το κακό παρακαλώ
Σιγά το πράγμα

Μοιράζεισ πίκρα όποτε θεσ
Κι η μοναξιά σκοτώνει
Και πάντα βρίσκεισ άλλοθι
Και πάντα με χρεώνεισ
Μιλάσ για λίγο σοβαρα
Μετά το μετανιώνεισ
Κομμάτια κάνεισ μια καρδιά
Δε βλέπεισ με σκοτώνεισ

Σήκω πάνω κάτσε κάτω όλο με διάταζεσ
Και τη γνώμη τη δική μου ούτε τη λογάριαζεσ
Μου 'λεγεσ το άσπρο μαύρο και το μπλε για κόκκινο
Και δεν έδειχνεσ για μένα μια σταλιά φιλότιμο

Σήκω πάνω κάτσε κάτω αγανάκτησα
Και βλαστήμησα την ώρα που σ' αγάπησα
Ώσπου έγινα θηρίο και επαναστάτησα

Τα κλειδιά σου τα κλειδιά μου
Και τα ρέστα στην υγεία μου
Κι όταν φεύγεις τοίχο τοίχο
Μην τυχόν και σε πετύχω
Πριν τελειώσω το πακέτο
Θα χει μπει παντού λουκέτο
Στη ζωή μου στη ζωή σου
Αντε τώρα και τιμή σου

Θέλω να ξεχάσω να σε ξεπεράσω
Θέλω να μη λιώνω θέλω οξυγόνο

Σπάσ' τα καρδιά μου σπάσ' τα έφυγε και τώρα ασ' τα
Βάλε πλάτη κάνε κάτι μήπως ξεχαστώ
Σπάσ' τα καρδιά μου σπάσ' τα όσα τη θυμίζουν κάψ' τα
Για μια αγάπη που πονάει βάλε μου να πιω
Σπάσ' τα καρδιά μου σπάσ' τα

Πολλές φορές σου μίλησα
Με χρώματα στο στόμα
Στο είπα όσα έμαθα
Τα έμαθα με το σώμα

Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα

Η σκέψη σου το βράδυ γλυκά με κοίμισε
Με πήρε απ' το χέρι και με ταξίδεψε
Μ' έφερεσ κοντά σου γλυκά με φίλησεσ
Μου είπεσ λυπημένα πωσ με πεθύμησεσ

Σε κοίταξα στα μάτια και πόσο ντράπηκα
Γιατί άσχημα και σκάρτα κοντά σου στάθηκα

Το κορμί μου έχεισ γεμίσει με σημάδια
Σε περίμενα μονάχοσ μου τα βράδια
Να σε βλέπω μεθυσμένη να γυρνάσ
Να φωνάζεισ και τον κόσμο να ξυπνάσ

Σ' αγαπάω δυνατά να μου φωνάζεισ
Και τα τζάμια απ' το παράθυρο να σπάζεισ
Στα σπασμένα τα γυαλιά να περπατάσ

Δε γίνεται απλά δε γίνεται
Πώσ να σε βγάλω απ' τη ζωή μου
Μία κι έξω
Δεν πίνεται απλά δεν πίνεται
Μια γουλιά ακόμα πίκρα
Και θα καταρρεύσω

Λόγω τιμήσ σ' αγαπώ σαν θεό μου

Έβαλα τον εαυτό μου απέναντι
Να τον βλέπω μέσα στον καθρέφτη
Μα τα είδα όλα όλα τίποτα
Έβγαλα τον εαυτό μου ψεύτη

Έκανα την αυτοκριτική μου
Κι είπα άδικος είμαι μαζί μου
Νόμιζα την είχα αδικήσει

Δε θ' αντέξω να ξυπνήσω
Ένα βράδυ ξαφνικά
Στο προσκέφαλό μου νά 'βρω
Ένα γράμμα σαν φωτιά
Που να λέει πωσ με χωρίζεισ
Και πωσ πια δε μ' αγαπάσ
Και για όσα σου 'χω δώσει
Τίποτα δε μου χρωστάσ

Καρφωμένο στο παράθυρο το βλέμμα
Ψιθυρίζω στη βροχή πωσ είναι ψέμα
Ψιθυρίζω και με πνίγει ένασ λυγμόσ
Δεν μπορεί να έχω μείνει μοναχόσ

Θα 'ρθει
Δε θα μ' αφήσει μόνο στη βροχή
Θα 'ρθει

Δεν είμαι γω για πολλά γι' αυτό να κάτσεισ καλά
Και τέτοια κόλπα μην κάνεισ θα βρούμε μπελά
Και μη με ξεσηκώνεισ ξέρω τι μου σκαρώνεισ
Βγάλε απ' το μυαλό σου κάθε σκέψη τρελή

Σταματά να προκαλείσ
Αφού το ξέρεισ και συ
Πωσ δε μπορεί τίποτα άλλο να γίνει

Δε με πιστεύεισ πωσ για σένα ξεψυχάω
Ούτε τα λόγια μου τα παίρνεισ σοβαρά
Θέλεισ να φύγεισ μα εγώ θα σε κρατάω
Μέχρι να δεισ τι έχω μέσα στην καρδιά

Θα στο λέω θα στο λέω θα στο λέω
Όσο υπάρχω κι αναπνέω θα 'μαι εδώ
Θα στο λέω θα στο λέω θα στο λέω

Τι άλλο θα πρέπει να δώσω
Με σένανε για να τελειώσω
Το πλήρωσα με κάθε τρόπο
Μα εσύ τώρα βάζει και τόκο

Μου λες για μένα ότι πεθαίνεις
Δεν θα με πείσεις όμως μην επιμένεις
Τα λες ωραία τα παραμύθια

Όλα ψεύτικα και προσποιητά
Γέμισε με λόγια η ζωή μου
Δε μπορώ να δω και ούτε να σου πω
Ποιοι ήτανε εντάξει απέναντι μου

Τι άνθρωποι είναι αυτοί
Που λένε ότι τάχα σ' αγαπάνε
Μα πίσω από την πλάτη σου γελάνε

Τι μπορώ να κάνω εγώ για σένα
Ούτε που μπορείς να φανταστείς
Άλλον που να σ' αγαπάει τόσο
Άδικα μη ψάχνεις δε θα βρεις

Όμως ήρθε κι η σειρά σου
Να μου πεις για τα δικά σου

Τι θα κάνεισ τι θα κάνεισ
Αν σου πω ότι με χάνεισ
Πεσ μου πωσ θα αντιδράσεισ
Και πού πρόκειται να φτάσεισ

Τι θα κάνεισ σε ρωτάω
Αν σου πω "δε σ' αγαπάω"
Τι θα κάνεισ πεσ μου τώρα

Είσαι όπωσ φυσάει ο άνεμοσ
Έρωτασ κρυφόσ παράνομοσ
Μ' έχεισ στα αλήθεια μπερδέψει

Είσαι κόλαση μα και παράδεισοσ
Ένασ γκρεμόσ μία άβυσσοσ
Μια παράλογη σκέψη

Μια κυριακή χαράματα με πήρανε τα κλάματα
Για όσα ονειρεύτηκα και πήγανε χαμένα
Τα σ' αγαπώ σου σκέφτηκα τα λόγια σου τα ψεύτικα
Τότε που μου ψιθύριζεσ δε ζω χωρίσ εσένα

Το μεγαλύτερο μου λάθοσ
Δεν είναι που 'μαι πάλι λιώμα
Ούτε που σ' άφησα να φύγεισ

Των ματιών σου θυμάμαι το χρώμα
Κι ασ ξεθώριασε με τον καιρό
Τι κι αν δεν είσαι εδώ
Τ' άρωμα σου υπάρχει ακόμα

Με μια γεύση απουσίασ στα χείλη
Σ' ένα ψέμα βουλιάζω ξανά
Ξημερώνει αλλά

Μια ζωή στο παρά πέντε
Μια ζωή στο όνειρο
Που ποτέ δεν βγήκε αληθινό
Πίστευε και μη ερεύνα
Πάντα με κλειστό το φως
Πάσχιζα να μείνω ζωντανός

Άμα θες να προκαλέσεις γέλιο ως το Θεό

Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
Μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
Και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
Μ' ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό

Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
Μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο
Ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου

Ούτε που ζήτησα φεγγάρια να μου τάξεις
Στον ουρανό όλα τα φώτα σου ν' ανάψεις
Ούτε που ζήτησα ένα δάκρυ σου για ‘μένα
Τα δυο σου χέρια είναι πάνω μου σαν ξένα

Για μένα είσαι ξένη μια αγάπη τελειωμένη
Και βγες απ' την καρδιά μου κι απ' τα αισθήματά μου
Για μένα είσαι ξένη μια αγάπη τελειωμένη

Σβησμένα φώτα στάχτεσ και κρύο
Κλαίει η συνήθεια σε μια γωνιά
Είναι η ζωή μου βαρύ φορτίο
Μέσα στου κόσμου την παγωνιά

Κλεισμένοσ δρόμοσ για μασ τουσ δύο
Θλιμμένεσ ώρεσ μοναδικέσ
Κι είν η ζωή μου βαρύ φορτίο