N.R.M. все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

- Дваццаць пяць, дваццаць шэсьць, дваццаць сем, праверка сьвязi.
Как слышыце мяня? Прыём!
- Слышым нармальна. Нармальна.
- Нармальна.
- Дваццацьпятачка, далажыце абстаноўку.
- Абстаноўка нармальная. Нармальная. Квадраты ачэплены.
Праходы перакрыты. Перакрыты.
- Нармальна!

Мы дапiць не пасьпелi да дна,
Як раптоўна пачулi:"Вайна"
Ты сказаў мне:"Даруй i бывай"
I пайшоў баранiць наш край.

Мы ў шэрых мундырах
Пад шэрым крывiцкiм небам
Перад навалай з усходу

Калі мне будзе сорак зь нечым, ці нават пяцьдзесят
Я буду жыць па-чалавечы, плённа працаваць
Я запалю анду сьвячу і красамоўна памаўчу
І ўсё тады пачну з нуля, ляляляляля
Калі мне будзе трыццаць восем, я скажу »ОК!«
Цяпер я ўжо зусім дарослы, ня тое, што раней
Усё шматзначна і ярчэй, няма зачыненых дзьвярэй
Усё як трэба толькі мне, еееее

Дарагія мінчане і госьці сталіцы
Я хачу з вамі думкай сваёй падзяліцца
Карацей, гэта дзіўна, але s'est la vie:
Мы ў сталіцы жывем нібы на дзьве сям'і

Рэфрэн:

Мы жывем адначасова ў двух гарадах

Я - баларус, Беларусь я люблю,
Маю надзею i веру сваю.
Шчыра кладу я на сэрца далонь, -
Я - беларус, так спрадвеку было.

Край ад пачатку Дняпра i да Буга,
Мы тут жывем безь нiякай напругi.
Побач суседзi, мы зь iмi ў згодзе,

На беларускіх дарогах паспаліты народ
Кагосьці цягне на захад нехта б'ецца на ўсход
Камусьці трэба свабода, а камусьці прыгнёт
Гэта зусім не распуста, гэта розніца ў густах
Па-беларуску дарога называецца шлях,
а бо гасцінец ці сцяжына ну як небудзь вось так
каля дарогі ваўкі па над дарогай каршак
жывёльны сьвет Беларусі багаты, разнастайны

Нахіляецца долу невысокае неба,
Нахіляецца долу, пахне шэрай імжой.
Надыходзячы ранак пахне дымам і хлебам,
Надыходзячы ранак пахне ўладай чужой.

Бывай, мой родны край!
Бывай, мой родны горад!
Бывай, мой брыдкі брат!

Вайна! Вайна! Вайна! Вайна!

Вайна была заўсёды. Вайна - наш правадыр.
Мы гінем за свабоду, змагаемся за мір.

Вайна! Вайна! Вайна! Вайна!

Мы любім нашу зброю і верым толькі ёй.

Разарваныя постары часу
высьвятляе гітарны грыф.
“Мы ня млявая біямаса!”-
я чытаю ў вачох тваіх.

Нашы вушы і нашы вусны,
наш да болю сасьмяглы рот
прагнуць смаку і прагнуць густу -

Маю дарогу не прайсьці
Без дапамогі танкаў.
На ёй нічога не знайсьці
Без указальных знакаў.
Маю дарогу замяло
Зыбучымі пяскамі.
А мы сядзелі за сталом,
І ноч плыла над намі.

Калi раптам адчуеш камунальныя пахi,

I жыцьце цябе возьме ў пятлю.
Зразумееш тады, што тры чарапахi
Па-ранейшаму цягнуць зямлю.

Калi выйдзеш у горад цi залезеш у горы,
I з людзьмi усталюеш кантакт.

Вось і насталі гэткія дні,
Нас разглядаюць вочы вайны.
Мы не належым самі сабе...
Ты не катуй мяне, ратуй мяне
Катуй мяне, ратуй мяне
Катуй мяне, ратуй мяне
Катуй мяне, ратуй...

Вось і насталі гэткія дні,
Нас разглядаюць вочы вайны.
Мы не належым самі сабе...
Ты не катуй мяне,
Ратуй мяне, катуй мяне,
Ратуй мяне, катуй мяне,
Ратуй мяне, катуй мяне,
Ратуй мяне.

Мы хадзілі, мы шукалі
Толькі так і не знайшлі.
Працавалі, працавалі,
На руках у нас мазалі.

Сэнс найноўных канстытуцый
Зразумець мы не змаглі.
А ў кітайцаў ёсьць Канфуцый,

Здымай сядло,
Гасі сьвятло.
Па плечы сьнегу намяло.
Ці то ня сьнег,
Ці проста час
Зьмяняе сьвет,
Зьмяняе нас.
Растуць дамы

Здымай сядло, гасі святло
Па плечы снегу намяло.
Ці то не снег? Ці проста час
Змянея свет, змяняе нас?
Растуць дамы пасля дажджу
Будуем мы сваю мяжу.
Будуем мы магутны мур
Каб там схаваць сваю душу.

Лепей ня будзе, будзе толькі горш.
Ад панядзелку льецца дробны дождж.
Мора ня будзе, будзе толькі порт.
Бедныя людзі, бедны наш народ,
Бедны наш народ.

Твой рок-н-ролл даўно памёр.
Твой чорны джаз даўно пагас.

Мае пакаленне ў цемры расло,
Цяпер яму цемра таксама святло.
Мае пакаленне расло на мяжы
З заслонай жалезнай у самай душы.
Мае пакаленне хаваецца ў цень,
У свет летуценняў, ва ўчорашні дзень.
Мае пакаленне гуляе і п´е,
Стаіць на каленях, ня любіць сябе.

Мама, тата, гэта я!
Неба, сонца і зямля.
Мама, тата, я люблю
Неба, сонца і зямлю.

Калі мне будзе сорак дзевяць ці нават пяцьдзесят
Я буду жыць па-чалавечы, плённа працаваць.
Я запалю анду сьвячу і красамоўна памаўчу

... тралейбус, сяду у .......,
Чыстыя думкі, цьвёрдая рука.
Мне па калена Ціхі акіян,
Зараз я песьню новую сьпяю.

Родныя нівы, родныя лясы,
Маці Радзіма, я твой верны сын.
Вельмі .......... .......... лёс,

Гэй-гэй!
Гэй-гэй!

Мы жывем нядрэнна,
Мы жывем някепска.
Калі песьня трэба,
Засьпяваем песьню.
А калі ня трэба песьня,

Я не хачу ведаць, што будзе заўтра.
Я ўздымаю высока свой сьцяг.
Тое, што ёсьць, адбылося ня раптам,
Тое, што будзе, ня зьменiш нiяк.

Што трэба ведаць, каб потым ня схлусiць,
Каб не пакрыўдзiць самога сябе?
Дзе ўзяць уменьне ўважлiва слухаць,

Над гэтай вулiцай сонца,
Над гэтай вулiцай дождж i вецер,
Над гэтай вулiцай сьнег i сьцюжа,
На гэтай вулiцы бэз цьвiце.

На гэтай вулiцы цёмна,
Бо лiхтары не функцыянуюць,
I калi ты вяртаесься позна дадому,

Нас да халеры

Голас народу яскравы і годны,
Памаранчовы ці васільковы.
З гэтай прычыны, з гэтай нагоды
Мы не баімся кратаў сталёвых.

Без кампрамісу, адразу і раптам

Праблема выбару - вялікая праблема,
Куды накіраваць сябе: направа ці налева.
Як сярод ....... кабетаў выбраць адну
І не пашкадаваць пра гэта. Ааа!
Што лепей .... .... альбо партыйны зьезд,
І ў тым, і ў гэтым кайф для кожнага свой ёсьць.
Але калі мне скажуць выбраць сярод кепскага й благога,
Дык я, бадай, што ня выберу нічога.

Я хацеў бы мець машыны
«Мэрсэдэс» і «Ягуар»,
Я хацеў бы мець краіну,
Дзе бы я быў гаспадар,
Мне бы мудрасьць Саламона
Ці хаця бы адну трэць,
І каб грошай было мора,
Каб хацелася хацець,

Калi ў вачох маiх туман,
I галава балiць мая,
Я вып'ю пiва ды сьпяю:
"Я-я!"
I ўce сябры, сябры мае
Падхопяць песеньку маю,
I кожны, кожны падпяе:
"Е-е!"

O.k. тут усё O.k.,
Толькi дыхаць мне з кожным днём цяжэй
Паветра зусiм няма,
Колькi не ўдыхай, усё дарма...
Глядзець на брудны горад
I крэмзаць мэмуары...
Ня варта вачэй i ня варта рук.
I я гляджу на зоры

Мы жывем у бел-чырвона-белай падводнай лодцы,
Мы жывем у падводнай лодцы, дзяўчыны і хлопцы.
Весела жывем мы, лёгка і свабодна
У нашай бел-чырвона-белай лодцы падводнай.

Поўна ў моры злосных рыбаў:
Усе жаруць адна адну,
Усе глядзяць у нашы шыбы,

За гэтай сьцяною наступная будзе сьцяна,
Я буду з табою, пакуль не парвецца струна.
Я буду з табою, пакуль не пачнецца вайна,
А заўтра ўранку, на самым сьвiтанку
Сьпяюць нам званы пра пачатак вайны.

Мы з табой адной крывi.
Дай мне шмат i шмат вазьмi.

Калі ўсё скончыцца і будзе сумна,
I ты схаваешся на самым дне.
Калі ўсё скончыцца і будзе сумна,
Ты будзеш доўга назіраць у вакне,
Як па дарозе імчацца машыны
I вочы стомяцца ад доўгага сьвятла.
Нам прапануюць аднастайныя навіны
I асьляпляюць барацьбой добра і зла.

Калі мне будзе горача ў лютым, калі мне будзе ў ліпені халодна, калі ў натоўпе будзе мне самотна, глюдзі, не забывайся на мяне!!!
Сьпявай мне песні пра каханне
Каханне
Какакакаханне...... Каханне..
Калі за мною прыйдуць санітары, маю гітару ім не аддавай,
Глядзі, не аддавай маю гітару, вазьмі маю гітару і сьпявай
Сьпявай мне песні пра каханне
Каханне

Калi мне будзе горача ў лютым,
Калi мне будзе ў лiпенi халодна,
Калi ў натоўпе будзе мне самотна,
Глядзi не забывайся на мяне.

Спявай мне песьнi пра каханне!

Калi за мною прыйдуць санiтары

Калi мне будзе горача ў лютым
Калi мне будзе ў лiпенi халодна
Калi ў натоўпе будзе мне самотна
Глядзi не забывайся на мяне

Прыпеў:
Сьпявай мне песнi пра каханьне
Каханьне

Калi мне будзе горача ў лютым,
Калi мне будзе ў лiпенi халодна,
Калi ў натоўпе будзе мне самотна,
Глядзi, не забывайся на мянеееееее...

Сьпявай мне песьнi пра каханьне,
Каханьне! Каханьне! Каханьне!
Спявай мне песьнi пра каханьне,

Гэта ня важна – позна ці рана,
Важна, з кім ідзеш.
Я іду па самым краі,
Пойдзеш – прападзеш.

Пр.:
Што ў тваім сэрцы не прадаецца –
Гэта сьвятло душы.

Простыя словы, простыя рэчы
Хлеб на стале, полымя ў печы
Гэта так проста, гэта так добра
Як з галавою залезці пад коўдру

Простыя словы, простыя рэчы

Прыцемкам сінім зімовай парою

1999 – Акустычныя канцэрты канца XX ст.
======
Тут кожны выглядае, як герой,
І мае насцярожаны настрой.
Ты туліш вуха да зямлі
І кажаш: "Ворагі прыйшлі!"
Тут кожны выглядае, як герой…

На працу, на службу, работу.
Аўтобус, тралейбус, трамвай.
Праблемы, згрызоты, турботы.
Чакай, прамаўчы, патрывай.

За-за-за за гэта ня любяць газэты
І тэлеканала даканал.
За бацьку, за матку, за дзеда

Iдуць па краiне,
Нiбыта краiна чужая...
Пачварныя гiмны
Паўсюдна спяваць прымушаюць.
I маюць загад,
Што нi кроку назад.
I мроiцца iм,
Што наўкол Сталiнград.

Пішуць газэты, што нельга пражыць без газэт
Пішуць паэты, што зь вершаў складаецца сьвет
Хтосьці камусьці ня мусіць нічога рабіць
Можна прымусіць, ды нельга прымусіць любіць

Тое, што ЁСЬЦЬ паміж намі!
Нельга памацаць рукамi
Тое, што ЁСЬЦЬ паміж намі!

Растае, як туман, і знікае ў нябыт пакрыёму
Усё тое, чым я ганаруся і што я люблю.
Толькі хочацца верыць, што слоем густым чарназёму
Намаганьні нашыя ў гэтую лягуць зямлю.
Можа быць, яшчэ крок — і ў бездань.
Мы глядзім у твар бядзе.
Але, павер, усе гэтыя песні —
Толькі для цябе,

Каб разьлічана й сур'ёзна
Паглядзець на гэты сьвет,
Трэба мець цьвярозы розум
І спакой у галаве.
Гэта сур'ёзна.
Добра, ды позна.

Рэфрэн:

Каб разьлічана й сур'ёзна паглядзець на гэты сьвет,
Трэба мець цьвярозы розум і спакой у галаве.

Прыпеў:
Гэта сур'ёзна
Добра, ды позна.
Мы – проста дзеці
Блукаем па сьвеце.

І вось гэты новы дзень -
Дзень адзін з ланцугу,
І я у вакно глядзеў
Праз імжу, праз смугу...
Выбіраеш - выбірай
Каляровы неба край,
Выбіраеш - выбірай
Дзіўны край Індакітай...

Баіцца мой сябар, калі навальніца
Баіцца другі, што не зможа напіцца,
Палохае трэцяга моцная ўлада,
Чацверты баіцца памяншэння акладу.

Усё гэта так, так, так,
А можа быць не, не, не...
Але пытанні гэтыя не да мяне.

Мы танчым блюз пад адзінокім ліхтаром,
Халодны блюз іграе восень, ееее...
Паслухай блюз прамоклых восеньскіх ..ороў,
Таму што заўтра будзе позна.

..... горад сярод восеньскай ....,
Халодны, мокры, шэры востраў, ееее...
Мы танчым блюз ..... халоднае мяжы,