Martin S. все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

01. Enigma - Return To Innocence (Andy Dee Remix)
02. Amen UK - Passion (Eufeion vs. Triple J Update)
03. Defekt Feat. Leomie - Til I Die (Jamie Ritmen & Shadow Remix)
04. Sam B - Got It Good
05. Samba D & Ellie - Heartbroken (Darwin Remix)
06. Jamie Ritmen vs. CoolFX & Agent M Feat. Sonic Vox - Thanks For The Memories
07. Eufeion - R U High
08. Doug Horizon - The Real Deal

Ружовыя не мы –
шэрыя,
шэрыя, як здані.
А мы з табой адны.
Мы – дэльфіны,
мы дэльфіны
ў небе сінім.
І мы ляцім туды,

Пакой зачыняць дарэмна ты кожны раз спрабуеш,
У цемры яны не адны, не адны, не адны.
І ў галаве няспыняцца выбухі,
Ізноў мацней за цябе ўсе таве дэманы, дэманы.

Усмешка, усё окей – паветра раздзіраюць,
А што ў цябе ўнуртры – каму якая справа.
Кожны дзень нібыта сон, а мы ў ім манекены,

Горад заснуў, застыў нібыта ў коме
Стомлены люд маўкліва цягнецца дадому,
Сохне як ліст у метро і на вакзалах,
Толькі гэтага мне канешне мала.
Горад паплыў, нібы знайшоў прытулак Рая,
Толькі мяне гэта ні кроплі не кранае,
Максімум гук паклаў на свой рахунак,
Зараз зменіцца ўсе – удар па струнах.

Напрыканцы
Доўгай вясны
Ціха спускаецца ноч
Наш горад маўчыць
Яму так хочацца сказаць што мы
Заблыталіся і сярод вайны
Неспыненай марыць штодня –
Гэта ўратуе нас.

Ізноў навокал нейкія людзі
Усё кажуць, што нічога не будзе,
Ды ўсё нармальна і можна спаткацца,
Але неабходна матывацыя.
У парках і ў халодных пад’ездах
Мы вырашаем, хто будзе першым,
Хай скардзяцца дурныя суседзі,
Каханне каханнем, але ты ведаеш –

Ходзім, мы ходзім па колу адзін за адным –
Напэўна мы спім.
Горад хаваецца ў вечар, хаваецца ў дым.

Не стрымлівай сябе,
Пакінь крыху яшчэ
Памятую ўсю
Маю надзею

Механіка ў тваім сэрцы, механіка ў тваіх дзеях,
Ты лічыш, што ўсё на свеце – проста нечы здзек.
І механічныя пауцці і механічныя надзеі
Хаваюць, што на самай справе ты проста чалавек.

А калі забіць на ўсё і ў метро ізноў?
Не кахаць і не любіць, бо ўсё адно ўжо.
І па танэлях ланцугом нясе на край зямлі ўсе дні,

Дзе ты будзеш, як я буду пазбаўляцца бруду?
Можа побач, толькі не чакаю цудаў.
Ты маеш попыт у дзяцей ды незнаёмцаў.
Можа потым не пачаўшы так і скончым.

І не размінуцца ніколі, не сутыкнуцца ніколі,
Як двапараллельных сусвета - нам наканавана ніколі.
І пад гэтым выцвіўшым сонцам

Замаўчы – я кажу, чуеш, што я не наўмысна
Разадраў на шматкі, зразумеў, як усё вышла.
Ты не ты кожны дзень, і ілгаць мне безсэнсоўна,
Раскусіў я цябе, рассудзіў гэтаю поўняй.

Рэхам адгукнецца, не спраўдзіцца ніколі.
І ў гэтым месцы, дзе некалі сядзелі
і ўсё было так важна – я плачу над табою.

Давай папраўдзе – мы проста не ўмеем чакаць.
Усё й адразу калі не атрнымалі, то ўзяць.
І ў нашых жылах закіпае кроў,
Чуць не хачу больш непатрэбных слоў,
Таму заходзім хутка: “Твар у падлогу! Усім ляжаць! Маўчаць!”.

Не выключай музыку, зрабі грамчэй,
Хай вецер у твар дуе нам, вокны адкрый.

Пад дажджом ушчэнт прамоклі мы,
Адлюстроўваемся вокнамі,
Робім усё як наракалі –
Мы ўцякалі, уцякалі.
Сэрцы адмяралі годы нам,
Не пакінулі ніводнага
На сваёй фальшывай хвалі.
Мы ўцякалі, уцякалі.

Трымай мяне за рукі
І не расплюшчвай вочы,
Мне так важна, што ўнутры цябе.
Каля прыступкаў Рая
Цябе так не хапае
І так мала часу каб паспець
Усё сказаць і зачыніць
Дзверы назаўжды,

Ты кажаш, што ізноў згубіла галаву,
І што адно са мной пляваць на гэтую зіму.
Нібыта ўсё вакол яснее і блішчыць,
Калі я тут з табой ты толькі пачынаеш жыць.
Па гораду ляціць шалёнае таксі,
У вочы мне глядзіш і ціха шэпчаш мне “вядзі”.
Нас вечар гэты звёў, а ранак развядзе
Без сэнсу і ўмоў. Ці трэба што яшчэ табе?