Dzikaje PaliavannieХараство зімовай сцюжы –
Ў цішыні лясных муроў.
З ледзяных пагоркаў льюцца
Песні ярасных вятроў.
Блішчуць дзіды снежных вояў –
Гай ялінаў векавых,
Нібы ўсе ў пярсцёнках пальцы:
Іней зранку скрасіў іх.
Khadzili dzieukiХадзілі дзеўкі па зялёных лугах,
Ірвалі дзеўкі цвяты са травы.
Нарваўшы цвятоў, вяночкі вілі.
Звіўшы вяночкі, на ваду пушчалі.
Хто вянок пускае, прыгаварывалі:
“Хто вянок паймае, той мяне спазнае”.
Siahonnia YanСягоння Ян, заўтра Йван.
Сягоння Ян, заўтра Йван.
Дзеўкі зёлкі збіралі,
Дзеўкі зёлкі збіралі.
Што за зёлкі, не зналі.
Што за зёлкі, не зналі.
І да цара паслалі,
Siem dzionШто будзем мы піць
У гэтыя сем дзён?
Засмяглі вусны, ў горле ком.
Адчаю гэтых чорных дзён
Нам хопіць сілы выпіць ўсё да дна –
Сівых вякоў былы праклён.
SniehЗалягла, як пасцель,
Лебядзіная бель
На загон, на курган.
І кажан, і груган
Занямеў не на смех:
Гэта снег, толькі снег…
За старухай-зямлёй
З-пад Латыр-каменяОй ды з-пад Латыр-каменя
вадзіца бяжала,
Вой ля, вой ля з-пад каменя
вадзіца бяжала.
Там мілая бель бяліла,
туга выжымала,
Вой ля, вой ля бель бяліла,
КлятваНочь тревогой тяжела,
Волчий вой да навьих стон.
В Поле далеко ушел
Росичей дозор.
Лишь холодный лунный лик
Воям вслед глядел.
Землю–Мать да хоронить —
Роский то удел.
КупалаКупала на Йвана!
А на Йвана ночка й мала,
Купала на Йвана!
Купала на Йвана!
А на Йвана сонца йграла,
Купала на Йвана!
РосьОдевала Рось–река
Ледяные да меха,
Целовали берега
Зиму в белые уста.
Сбережет белый покров
От холодных от ветров
Живы тонкий стебелек –
Ой, да Аленький цветок.
Там, на горцы...Над прасторамі дрыгвы,
У цемры, між ялін замшэлых,
Скарбы Ведзьмінай гары
Ў ценях схованы знямелых.
Неба нізкага блакіт
Тоне ў мяккай коўдры хмараў,
Ветраў звонкіх доўгі свіст
Моўкне ў цішыні цяжарнай...