Текст песни Leibonik - Ulysses
Просмотров: 68
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
Здесь расположен текст песни Leibonik - Ulysses, перевод и видео.
Мінск чакае на шпацыр, незважаючы на слоту
І часцей мяне турбуюць успаміны час ад часу
Гэты месяц - мая кропка, што я стаўлю ў канцы сказу.
Ты жа ведаеш, што я не люблю музыку пустую,
Мне ёсць шмат чаго сказаць, вось таму я і рэпую.
І пакуль сівы туман звонку есць вяршыні стрэхаў,
Я святкую дзесяць год, як у сталіцу пераехаў.
Верасень пятага году - ашмянскі хлопец-кніжнік,
Прыехаў каб засведчыць свой дыягназ РТІшнік.
Той верасень цяпер - толькі першы ў карагодзе.
Ці то было ўчора, ці то іншае стагоддзе?
Хоць дурнога падшыванца Мінск бяз злосці біў у плечы
Я ўпарта йшоў наперад за сваім таемным нечым
Як за залатым руно легандарнае Арго
Але ж пры гэтым мог згубіцца ў двух соснах у метро.
Тры тысячы дзён і тры тысячы начэй,
Я жыву тут ужо больш, чым у Каліпсо Адысей
Можа час пачаць з пачатку і нанова рабіць планы?
У гэты горад я ўжо дзесяць год як закаханы
Плынь свядомасці нясе мяне узжоўж цэнтральных вуліц
Ты мой персанальны Дублін, а я твой любімы Уліс,
Але ж хоць пра маю мінскасць ёсць і ў пашпарце адзнака,
Усё ж чакай мяне, мая правінцыяльная Ітака
Па свежаму асфальту, ці то па каменні брука
Пад музыку ў слухаўках, ці пад рытмы сэрца грука
Сам насам у самоце ці з яе рукой ў руцэ
У зеляніне лета ці ў снегу малацэ
Дзесяць год я крочу па заклапочанннаму Мінску,
Дзесяць год трывае Мінск груз маіх падэшваў ціску,
Невядома колькі так яшчэ крочыць засталося,
Але так утульна мне ўсё-ткі мала дзе жылося.
Не магу і сам сказаць, што тут так мне сэрца грэе,
Мы паціху ўсе сталеем, Мінск жа толькі маладзее
Ужо музыка інакшая ў слухаўках маіх грае,
І на пенсіі ўжо ўсе старэнькія трамваі
З году ў год навокал нас тут змяняецца прастора,
І нармальна, што Мінск сёння не такі як быў ўчора
Хутка трэцюю галінку ў метро здадуць заўчасна,
І ўжо іншы першакурснік будзе блытацца ў назвах
Тры тысячы дзён і тры тысячы начэй,
Я жыву тут ужо больш, чым у Каліпсо Адысей
Можа час пачаць з пачатку і нанова рабіць планы?
У гэты горад я ўжо дзесяць год як закаханы
Плынь свядомасці нясе мяне узжоўж цэнтральных вуліц
Ты мой персанальны Дублін, а я твой любімы Уліс,
Але ж хоць пра маю мінскасць ёсць і ў пашпарце адзнака,
Усё ж чакай мяне, мая правінцыяльная Ітака
Зноўку верасень прымусіў слухаць блюз як меланхолік
І фарбуе свет на шэра, пэўна ён як я дальтонік.
Сёння вечарам па Мінску пайду швэндацца ў самоце
Будзем разам святкаваць наша з ім дзесяцігоддзе.
Тут усё даволі проста, мой пасыл табе празрысты.
Гэты Мінск трэба любіць не за тое, што ён чысты,
Не за доўгія праспекты з кенатафамі з бетону
А за тое, што ён стаў для цябе з сябрамі домам
За старую Карла Маркса, стары горад з цёмным півам
І за ўсё тыя мясціны, дзе ты з кімсьці быў шчаслівы
За той гук, з якім свісцяць твайго ровара тут спіцы,
Ну і нават за патопы пасля кожнай навальніцы
Гэты горад для мяне - што было, што ёсць, што будзе.
Тут са мною Пенелопа і любімыя мной людзі.
Пакуль паркі закрывае залатога лісця коўдра,
Я малюся да Афіны, каб усё было тут добра.
Тры тысячы дзён і тры тысячы начэй,
Я жыву тут ужо больш, чым у Каліпсо Адысей
Можа час пачаць з пачатку і нанова рабіць планы?
У гэты горад я ўжо дзесяць год як закаханы
Плынь свядомасці нясе мяне узжоўж цэнтральных вуліц
Ты мой персанальны Дублін, а я твой любімы Уліс,
Але ж хоць пра маю мінскасць ёсць і ў пашпарце адзнака,
Усё ж чакай мяне, мая правінцыяльная Ітака Every September, sadness overwhelms
Minsk is waiting for a walk, despite the slot
And more often I am bothered by memories from time to time
This month is my point that I put at the end of the sentence.
You know I don't like empty music,
I have a lot to say, that's why I rap.
And while the gray mist outside eats the tops of the roofs,
I am celebrating ten years since I moved to the capital.
September of the fifth year - Ashmyany boy-scribe,
RTIshnik came to certify his diagnosis.
That September now is only the first in a row.
Was it yesterday or another century?
Although Minsk beat the stupid bastard in the shoulder without anger
I stubbornly walked forward for my secret something
As for the golden fleece of the legendary Argo
But at the same time could get lost in two pines in the subway.
Three thousand days and three thousand nights,
I live here longer than in Calypso Odyssey
Can time start over and make plans again?
I have been in love with this city for ten years
The flow of consciousness carries me along the central streets
You're my personal Dublin, and I'm your favorite Ulysses,
But even though there is a mark about my Minskness in my passport,
Still waiting for me, my provincial Ithaca
On fresh asphalt, or on cobblestones
To the music in the headphones, or to the beats of the heartbeat
Alone in solitude or with her hand in hand
In the greenery of summer or in the snow milk
I have been walking around anxious Minsk for ten years,
Minsk has been carrying the burden of my pressure soles for ten years,
It is unknown how many more steps are left,
But so cozy I still have little where to live.
I can't say for myself that my heart is so warm here,
We are slowly getting older, Minsk is only getting younger
Already the music is different in my headphones playing,
And all the old trams are retired
From year to year the space around us here changes,
And it is normal that Minsk today is not like it was yesterday
Soon the third branch in the subway will be handed over prematurely,
And another freshman will be confused in the names
Three thousand days and three thousand nights,
I live here longer than in Calypso Odyssey
Can time start over and make plans again?
I have been in love with this city for ten years
The flow of consciousness carries me along the central streets
You're my personal Dublin, and I'm your favorite Ulysses,
But even though there is a mark about my Minskness in my passport,
Still waiting for me, my provincial Ithaca
Again September made me listen to the blues like a melancholic
And paints the world gray, surely he is like me colorblind.
Tonight they will go for a walk in Minsk alone
Let's celebrate our decade together with him.
Here everything is quite simple, my message to you is transparent.
This Minsk should be loved not because it is clean,
Not for long avenues with concrete cenotaphs
And for the fact that he became for you with friends home
For old Karl Marx, the old town with dark beer
And for all those places where you were happy with someone
For the sound with which your bicycle whistles here spokes,
Well, even for the floods after each thunderstorm
This city for me is what was, what is, what will be.
Penelope and my loved ones are here with me.
While the parks are covered with a golden leaf blanket,
I pray to Athena that all is well here.
Three thousand days and three thousand nights,
I live here longer than in Calypso Odyssey
Can time start over and make plans again?
I have been in love with this city for ten years
The flow of consciousness carries me along the central streets
You're my personal Dublin, and I'm your favorite Ulysses,
But even though there is a mark about my Minskness in my passport,
Still waiting for me, my provincial Ithaca
Скачать
