Kamaedzitca все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

This new feeling, new time, new era.
United squad of friends - one family.
Where we are, there's no place for anyone else.
And we are not afraid of death!

Freedom and eternity we keep in our hearts!
Thoughts penetrate to the depths of conscience,
Full of adrenalin and romance,

Акопы нам не капаць,
Не заставацца, не вяртацца i не адступаць;
Не чакаць, не спадзявацца.
Толькі штурмаваць і наступаць!

Халодны клiнок галодны – не спiць, не засне.
Побач цень, але не мой… Мацi-Смерць.
Калі ў адзіноце сумлення – барацьба з сабою.

Ведь души твоей тишина живёт во мне и не даёт уснуть,
Безмолвные слова твои в каждом городском фонаре;
Этот старый разбитый асфальт будто знает всё.
И от него не скрыться, убегая от взгляда,
Глаза закрывая, разбивая лицом дождь.

Эти осколки так просто режут ещё незажившие раны,
А ведь ты разучилась дышать,разучилась дышать.

Адзінствам сваім поім Краіну;
Дужых асілкаў атрад.
Па землях Матулі-Беларусi –
Марш ледзяных салдат.

Гераiчныя, адважныя,
Ганарлiвыя і мужныя,
Моцныя, верныя –

Застанецца толькі попел…
Дзеля гэтага змагаліся.
Або так і будзем жыць,
На другое спадзяваліся.
Ці то як гэта не ўбачыць
У цвеце вішні маладой?
Ці то жыць і не здавацца,
Альбо попел жэрці той?..

Сонейка свеціць,
Ярыла ляціць
На белым кані –
Па ўсім полі.

Вецер гудзе,
Вясна ідзе!
Расквітае Зямля –

Выбар ты робіш сам,
Тваё жыццё – табе і вырашаць.
Гэта шлях, які ты абіраеш для сябе;
Слухай сэрца – у ім адказ.

Робіш сам свой лёс,
Адказны перад сабой,
Адказны перад народам,

ДАКРАНІСЯ ДА КВЕТКІ СВАЙГО СУМЛЕННЯ

Калі ты гэта зберажэш сэрцам і палюбіш у думках,
Тады і наяве зберажэш цяплом сваёй любові.

Неба, якое прыгожае неба…
Яно зразумелае, быццам, і самае лепшае.
Свет жывёл, свет раслін.

Сіла – агнём! Лютасць – крывёй!
Вочы Ваўка скрозь прыцемкі елак
Прагнуць насыціць мэтай сваёй
Целы Духаў Русых Дзевак.
Пад шум Бяроз лістоты белых
Лес нараджаў сыноў сваіх:
Дажджом навальніц Пяруновых,
Каранямі Дубоў векавых.

Пахiлiлася хатка на пагорку, на высокiм,
Пахiлiлася жыта ў полi шырокiм.
Стаiць сiвы дзед ля прагнiлай брамы,
Стаiць адзінокі, моўчкi…

Паглядзi, дзед Кандрат, –
Твае дзецi ў бой гатовы!
Паглядзi, дзед Кандрат, –

Прыгадай, ужо колькі разоў нашу гісторыю
Перапісвала рука здрадніка, - не злічыць.
І зноў працягваюць здзеквацца над нашай Святыняй.
Брудзяць, рабуюць, зневажаюць, рубяць.

Колькі цярпела гэта маленькая, але Вялікая Зямля.
Потам і працай карміла з маленства.
Давала сэрцу Волю, калі цела трымалі ў няволі.

Ты! Пачуй голас
З кары чорных дубоў,
Світання над кронамі
Веры Дзядоў.

Колаўрат – велічны дух –
Жыве праз стагоддзі ў Крыві.
Колаўрат – стальная Воля,

Пазітыў і шчырасць жыцця, Радасць, энергія маладосці. Крочым па вольнай Краіне Разам у супольнай барацьбе – ты і я. Цяпер назад не адступаць – Good Night Left Side! Наша аўтаномнасць – пад хвост іх кантроль. Гэта незалежнасць ад іх Сістэмы. У слабасці хістаецца іх Кароль. Наша вернасць – іх праблемы. Спорт – беларуская палітыка маладых, Straight Edge – новая рэлігія. Містыка з ведычнага туману вякоў Абуджаецца ў кожным зноў. Наш вольны вецер – Свабода, А для іх гэта проста мода. Мы выбіраем любоў да Мінска, А для іх гэта проста прапіска. Гэты горад наш з табою – Вуліцы, праспекты, маленькія дзеткі. Цэнтр і раёны, знаёмыя кварталы Чакаюць новага закону нашага парадку. Свіслачы павольныя, ціхія плыні Асвятляе нябёсаў каляровы прамень. Горад запрашае праверыць сябе – Адстойваць Свабоду кожны дзень! Адстойваць Праўду кожны дзень!

Смутку цень ахутваў паветра,
Цёмныя хмары зацягвалi Сонца.
Слёзы лiлiся навокал
Ды кацiлiся ў пустоту...

Iшлi хлопцы ў поле,
Пабраўшы мячы.
Пярун заклiкаў у бой,

Перад табой – блакітнае Неба,
Асвятляе Сонца кроў на Зямлі.
Чуеш песню Продкаў – Вырай.
Твой шлях – рука Праві.

Падымайся, брат! Сцяг вышэй!
Сцісні іклы, ідзі на бой!
Падымайся, вояр! Плечы шырэй!

Раджаць сабою перамогi волю,
Насiць пыл гневу, сыпаць жах у вочы;
Прабiць гнiлыя асновы,
Ядро знайсцi ў самiм сабе.

Псiхалогiяй i сутнасцю Пераможцы,
Нардычнай крыві вышынёю,
Вiхрамi Паўночных Вектараў

Са збанка льецца па шыі,
Па руках сцякае...
Верым у тое, што будзе.
Што было – тое з намi.

Ад Продкаў слаўных
Пад свет вогнiшча ўноч
Вытканы ручнiкi-дарогi.

Калі Сонца танчыць ,
Кружыць над Халмамі страты –
Матылькі ўцякаюць ,
Дзвер вар ’ яцтва адчыняю .
Гукі чужых дарог,
Змрок над Сонцам навісае.
Нехта чуе Імя
У Свеце Хвалявання...

У чысценькім полі чатыры палкі

У адным палочку конікі стаяць

У другім палочку сякеры звіняць

У трэцім палочку два браціткі стаяць

Тени удаляются, превращаясь в расставание,
Свет города остался позади, и ты вновь одна
Рисуешь ночь, чувствую дыхание на стекле,
Уезжаешь просто так и навсегда.

Проплывают силуэты памяти по обочине жизни;
Это ночь, это сон; всё происходит будто не с нами.
Но холодный пепел чьих-то безответных писем