Haris Alexiou все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Αγάπη σημαίνει να ‘χεισ θάρροσ να φύγεισ
Αν δεισ πωσ το νόημα τελειώνει
Κι ασ πιεισ του κόσμου τον καημό
Γλυκύτεροσ κι απ' το συμβιβασμό
Αυτό το μαύρο το αφιόνι
Που τη ζωή σου θα τη λιώνει

Για μια στιγμή αληθινή

Ένα παράθυρο ανοικτό
Αφήνω στην καρδούλα μου
Να βλέπεισ φωσ και να ‘ρχεσαι
Αγάπη μου κοντά μου

Αγάπησέ με αγάπησέ με
Αγάπησέ με σήμερα
Μεσ στη ζωή σου σεργιάνισέ με

Όπως πάω και σκάβω μέσα μου
Τα πρώτα εδάφη είναι χαρούμενα
Τα πρώτα εδάφη είναι από σένα
Καλά στρωμένα και φροντισμένα

Μα όσο πάω προς άλλα χώματα
Εκεί βρίσκω του χρόνου τα παιδιά
Εκεί κρύβεται τόσο κοντά μου

Αν ήξερες πόσο με καίει βαθειά
Το βράδυ αυτό
Το σώμα φυτίλι κι αρπάζει φωτιά
Από το μυαλό

Τι κι αν κρατάει μια στιγμή
Για μια στιγμή δεν είσαι εδώ
Για αυτήν πονώ και τραγουδώ

Τώρα τι κλαισ
Τι άλλο θεσ
Το μάθαμε κι οι δυο μασ
Ψάξε και βρεσ
Σκύψε και δεσ
Πια δύναμη μασ χώρισε
Εσύ λοιπόν δε φταισ
Η ίδια που μασ γνώρισε

Πηγαίνει με τη λύπη
Αυτή η ποινή τού ανήκει
Να τρέχει και να τρέχει
Στησ πόλησ τα στενά
Με τον φόβο για ματιά
Την ανάγκη για καρδιά
Κι όλο απόκληροσ γυρίζει
Ζωή χωρίσ χαρτιά

Απόψε θέλω να πιω
Τίποτα μετά να μη θυμάμαι
Μέσα στον καπνό να παγιδευτώ
Συνέπειεσ να μη φοβάμαι

Απόψε θέλω να πιω
Θέλω να ξεφύγω από τα όριά μου
Μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ

Η κάμαρα λαμπάδιασε
Κατέβα παναγιά μου
Απόψε παίζει τ' όργανο
Κι η αγάπη είναι κοντά μου
Τα μάτια αναστενάζουνε
Τα χέρια κάνουν κύκλο
Τα λόγια φλόγεσ βγάζουνε
Κι ανάβουνε τον ήλιο

Δεν υπάρχουν φωνές να με φέρνουν πίσω
Και παλιές μου στιγμές να τις νοσταλγώ
Τα παιχνίδια της μνήμης μπορώ να νικήσω
Έχω φτάσει ως την άκρη πώς να γυρίσω

Χαρά σε βρήκα Χαρά
Χαρά σε φτάνω να σε απλώσω μπορώ στην ψυχή μου πάνω
Ζωή σε βρήκα ζωή μου

Δάκρυ μου ταξίδι άγιο στα βάθη της ψυχής μου
Μια καρδιά πάνω στον βράχο για σένα χάραξα
Ένας τόπος δεν χωράει όλα τα κρίματά μου
Μα το μυαλό γεμίζει θάλασσα

Ποιά σύνορα σου φτιάχνουν χάρτες ζωή μου
Τα χρόνια ή τα λάθη απ' το κορμί μου
Απ' άκρη σ' άκρη μου ζαλίζεις τη σκέψη

Θ' ανάψω δεκατρείσ φωτιέσ
Μια και δε φάνηκε απόψε το φεγγάρι
Κι ο πιο παλιόσ μου αμανέσ
Απ' το βαθύ σου ύπνο θα 'ρθει να σε πάρει

Και στη δωδέκατη φωτιά
Όλα τα ρούχα που φοράσ θα κάψω φωσ μου
Κι από το στήθοσ μου βαθιά

C Άιντε Δέλβινο μωρέ Δέλβινο
Ωρε Δέλβινο και Τσαμουριά

Άιντε Δέλβινο και Τσαμουριά
Ωρε δεν τα δίνουν τα παιδιά

Άιντε δεν τα δι μωρέ δεν τα δι
Ωρε δεν τα δίνουν τα παιδιά

Πετούν γεράκια απ' τις φωλιές
Την τρομαγμένη μας ζωή να δουν εικόνα
Σαν τις παλιές αμαρτωλές
Που δεν τους στάθηκε αγκαλιά ούτε κρυψώνα

Κάτω απ' την άρρωστη βροχή
Στις εθνıκές των φορτηγών με τα ψυγεία
Το μαύρο λάδι απ' την ψυχή

Δώσ'μου μια μέρα
Να κατοικήσω στα μάτια σου
Δώσ'μου μια νύχτα να παραδώσω ψυχή
Σαν τον αγέρα
Σφυρίζω στα μονοπάτια σου
Τη μοναξιά μου δεν την ξεπλένει η βροχή

Αχ πουλάκι μου στο λέω

Έφυγα απ' τον παλιό εαυτό μου
Δεν ξέρω τι ήτανε δικό μου απ' ό,τι έζησα
Όποιος δεν είναι εδώ κοντά μου ανήκει αλλού
Ήρθε ο καιρός να δω το συρματόπλεγμά μου
Ριγμένο κάτω πατημένο το παραμύθι μου παρμένο
Δεν είμαι πια ίδια με χτες δεν τρέχω πίσω από πληγές
Λυπάμαι μόνο που δεν έχω κάποιον το βλέμμα να προσέχω
Μα τώρα έφυγα

Έφταιξα έφταιξα
Που μαζί σου έμπλεξα
Κι ήρθα και δυστύχησα
Πλάι σου κι ατύχησα

Γύρισα γύρισα
Κι όλα τ' άνθη μύρισα
Μα την γλάστρα σου καλέ

Έλα να σου πω το μυστικό μου
Έλα στην παρέα μασ να μπεισ
Κι όλα τα προβλήματα του κόσμου
Φωσ μου θα τα λύσουμε εμείσ
Κάτω από του καφενέ την τέντα
Λέμε πράγματα λογήσ λογήσ
Κάνουμε παγκόσμια κουβέντα
Περί δύσησ και ανατολήσ

Έκανα τη μοίρα φίλη
Να μου πει για σένανε
Την κερνώ τησ παίρνω ρούχα
Πεσ καλέ για κείνον που 'χα
Κείνον που με τρέλανε

Κρεβάτι στρώνω για τουσ δυο
Και μóνη μου κοιμάμαι

Όταν πέσει το βραδάκι
Θε να πάω στον ταρσανά
Τρία ρούπια φουστανάκι
Δυο ματάκια γαλανά
Κι όλα γύρω σκοτεινά

Έλα πάρε με πάρε με
Έλα πάρε με

Zoume s’enan kosmo magiko
me fonto tin Akropoli, to Lykavitto
Gemata ta balkonia, politika aïdonia
Yposchesis ke agapes ke polychrona balonia
ki eftychismena chronia

Ki esy Eleni ke kathe Eleni
tis eparchias, tis Athinas kimomeni

Τα ματάκια σου τα δυο
Δεν τα βλέπω κι αρρωστώ
Σαν τα βλέπω με τρελαίνουν
Και στον άδη με πηγαίνουν

Αμάν αμάν ώπλεσ
Κούκλα μου κουκλίτσα μου
Συ μ' έχεισ τρελάνει

Είχε μια φαμίλια πέντε ανθρώπους
Κι ήταν τα χέρια του αδειανά
Κίνησε μια νύχτα γι' άλλους τόπους
Γι' άλλο ριζικό έκανε πανιά

Μαύρο μεροκάματο του τρόμου
Δάκρυα απ' το βράδυ ως την αυγή
Το σταυρό εσήκωνε στους ώμους

Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες,
ποιος έκαψε τόσες στιγμές,
τις μικρές ανθισμένες χαρές,
δείξε μου ποιος.

Ποιος χρόνος περνώντας κι αυτός,
με ένα δρεπάνι σκυφτός,
μου στέρησε όλο το φως,

Me mia piroga fevgeis kai girizeis
tis ores pou agrievei i vrohi
sti gi ton Visigotthon armenizeis
kai se kerdizoun kipoi kremastoi
ma ta ftera sou sigoprionizeis

Skepase armira to gimno kormi sou
sou ‘fera ap’ tous Delfous gliko nero

Μα τι όνειρα θα 'κανεσ
Αν δεν ήμουν στο πλάι σου
Κι αν τισ νύχτεσ δεν άπλωνα
Την καρδιά μου για μαξιλάρι σου

Αν σκιά σου δεν ήμουνα
Που ποτέ δεν κοιμάται
Μα τι όνειρα θα 'κανεσ

Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα
Τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
Φεύγω τώρα φεύγω

Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μεσ στα μάτια
Κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια
Φεύγω τώρα φεύγω

Φεύγω και μη με περιμένεισ
Σου είπα ξαφνικά ένα βράδυ
Πήρα το δάκρυ σου μαζί μου
Και χάθηκα μεσ το σκοτάδι

Δεν είχα μάτια μου άλλο δρόμο
Θηλιά ήμουν στο λαιμό σου
Όλοι μου οι όρκοι πατημένοι

Όταν του φθινοπώρου η πόρτα ανοίξει
Όταν θ' αποδημούνε τα πουλιά
Θα φτάνει ένα αεράκι ν' αποδείξει
Τι είναι μια αγκαλιά

Θα ‘ναι σεπτέμβρησ μήνασ μπορεί κι οκτώβρησ
Θα ‘σαι στην πόλη εσύ κι εγώ στο νησί
Και όποιοσ θυμάται πιο πολύ θα το βρεισ

Γέρνει ο ήλιοσ και μαζί του όλη η μέρα
Έτσι να έγερνα μαζί τουσ κι εγώ
Και να χαθώ και να σβηστώ όπωσ η μέρα
Και να ανθίζω με το πρώτο πρωινό

Γιατί οι άνθρωποι τόσο μικροί
Γιατί η αγάπη να 'χει τέλοσ στη ζωή
Γιατί οι άνθρωποι τόσο πικροί

Τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα tango
Κι ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι
Αδιάφορα τριγύρω μου να κοιτώ
Στο γυμνό λαιμό μου το χέρι σου να παίζει

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδιά
Για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα
Να παραμερίζουν όλοι από τη φωτιά

Γύφτισσα τον εβύζαξε
Γι' αυτό έχει φτερά
Έρωτας τον επείραξε
Γι' αυτό όλο γελά

Γύφτισσα τον εβύζαξε
Γι' αυτό έχει φτερά
Έρωτας τον επείραξε

Μια γλυκιά συνωμοσία
Η καρδιά κι η φύση μου
Στήσανε για να σε κλείσουν
Στα ψηλά τα τείχη μου

Σκύβεισ λύνεισ τα κορδόνια
Μ' ανοιχτό πουκάμισο
Και η αύρα σου με στέλνει

Ριζωμένη στην καρδιά
Κάποια πίκρα μου παλιά
Ήρθα κι απόψε να σου πω
Με το τραγούδι π' αγαπώ
Κι αν το τραγούδι είναι πικρό
Δεν είσαι πια παιδί μικρό
Δεν είσαι πια παιδί πικρό

Χάθηκα
Μέσα στουσ δρόμουσ που μ' έδεσαν για πάντα
Μαζί με τα σοκάκια μαζί με τα λιμάνια

Χάθηκα
Γιατί δεν είχα τα φτερά και είχα εσένα κατινιώ
Γιατ' είχα όνειρα πολλά
Και το λιμάνι

Μη μου το πεισ
Ο δρόμοσ τησ καρδιάσ σου πόσο άλλαξε
Μη μου το πεισ
Η μοναξιά σου πλοίο που δεν άραξε

Να μου το πεισ το σ' αγαπώ και πάλι
Να μου το πεισ η αγάπη είναι ζάλη
Να μου το πεισ το σ' αγαπώ και πάλι

Πόσο χαμηλά ζητάσ να πέσω
Και ποιο συρματόσκοινο
Τησ ζωήσ μου να γίνει το μέσο

Τι νόμιζεσ
Οι αρχάριοι πάντοτε πέφτουν
Πεθαίνουν από έρωτα
Στο χάοσ τουσ γλιστρώντασ

Όταν ρυθμίσετε λοιπόν τη διαθήκη
Και το μερίδιο δοθεί του καθενός
Εμένα αφήστε μου το δρόμο που μου ανήκει
Αυτόν που διάλεξα να πάρω μοναχός

Σε διαθήκη με σημαίες και συνθήματα
Εγώ είμαι ελεύθερος αέρας που φυσά
Εγώ έχω φίλους τα βουνά κι όλα τα κύματα

Μου τα πετάξανε που λεσ
Τα τσαμασίδια στισ αυλέσ
Και μ' έκαναν ρεζίλι
Μα δόξα να 'χει ο θεόσ
Και ασ γκρινιάζει ο φτωχόσ
Να που υπάρχουνε κι οι φίλοι

Ο αρκαντάσησ ο μεμάσ

Πρόσεχε πρόσεχε παιδί μου πως μιλάς
Και προπαντός σε μας που σ' αγαπάμε
Δύο φιλαράκια έκανες και θέλεις να τα φας
Αφού όταν το σκας αλλού κοιτάμε

Πρόσεχε πρόσεχε παιδί μου πως μιλάς
Και προπαντός σε μας που σ' αγαπάμε
Τους φίλους τους διαλέγουμε

Ακούω γέλια να ανεβαίνουν τα σκαλιά
Πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
Έχουν τισ μπύρεσ τουσ ακόμα αγκαλιά
Έξω απ' την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε

Κι εγώ το γέλιο το δικό σου περιμένω
Μ'ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό
Ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω

Η πιο καλή γκαρσόνα είμαι εγώ
Γιατί με τέχνη όλους του κερνώ
Κι αυτοί μου λένε μάνα μου τι είσαι εσύ
Γλυκιά γκαρσόνα φέρε μας κρασί

Στα πεταχτά μοιράζω τις μισές
Στο πιάτο κι ο μεζές
Μαρίδα και τυρί

Μια χήρα πούλαγε κρασί
Και μασ δανείζει στάρι
Γιατί χήρα γιατί νερώνεισ το κρασί
Στο στάρι ρίχνεισ βρώμη
Έχω κόρη για παντρειά
Θέλει να κάνει προίκα

Δεν είμαι πια γυναίκα γιε μου
Είμαι ένα δέντρο που ξερίζωσαν
Είμαι ένα βογκητό του ανέμου
Μέσα στη νύχτα του χιονιά

Δεν έχω μάτια να κοιτάζουν
Δυο βρύσεσ έχω για το κλάμα μου
Χίλια μαχαίρια που με σφάζουν

Είναι οι έρωτεσ μαστόροι
Άγγελοι και διαβόλοι
Σου χτίζουνε κορμιά το βράδυ
Από φιλί και χάδι

Κι από βαθιά θα πασ ψηλά αμάν αμάν

Είναι οι έρωτεσ μαστόροι

Άμα θεσ να δεισ πώσ ζούμε
Και ποιο βίο νοσταλγούμε πάρε το μετρό
Να σε πάει μοναστηράκι
Σάββατο μεσημεράκι προσ βαρβάκειο

Να γυρίσεισ την πλατεία
Και να δεισ την ιστορία σου κατάματα
Πανδαισία των χρωμάτων

Νύχτα απ' τη Θήβα ξεκίνησα
Κάστρα και πύλες προσκύνησα
Ξημέρωνε
Κι αρχίνησα

Στ' άρμα του χρόνου του γόνιμου
Πέρα απ' τη μοίρα και μόνη μου
Μου ‘διωχνε ο κάμπος τη σκόνη μου

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
Η ώρα που γεννιέται η ζωή
Η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
Μαζί με την δική μου αναπνοή
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Η πρώτη αγάπη δεν ξεχνιέται
Μέσα στο χρόνο αυτή αντέχει
Η πρώτη αγάπη δε νικιέται
Όλη τη μουσική περιέχει

Η πρώτη αγάπη σε ορίζει
Κι ασ μη το ξέρεισ σε καθορίζει
Κάθε μικρή στιγμή το νιώθω

Με ματόκλαδα που λάμπουν
Και τραγούδια απ' τα παλιά γλυκονανούριζα
Κάθε αγάπη μου καινούργια
Που απ' τις άλλες πάντα την ξεχώριζα

Μα όπως κύλαγαν οι μέρες
Έτσι φεύγανε κι αυτές και με αφήνανε
Ταξιδιάρικες γαλέρες

Ποιο μάγκα ποιον αμαρτωλό
Και ποιον κυνηγημένο
Δεν τόνε βγάλανε τρελό
Δεν τον κοιτούν σαν ξένο
Ποιο μάγκα ποιον αμαρτωλό
Και ποιον κυνηγημένο

Χτύπα με φίλε χτύπα με

Ήρθα ξανά
Νύχτα μη με πάρουνε χαμπάρι
Ήρθα ξανά κι από ψηλά
Φώτιζε το δρόμο το φεγγάρι
Ήρθα ξανά
Δρόμοσ η χαρά να σε ανταμώσω
Ήρθα ξανά και βιάζομαι
Πριν προλάβω και το μετανιώσω

Κάτι στον έρωτα μένει κρυφό
Love keeps always something secret
Ίσως να είναι της μοίρας γραφτό
Maybe fate has willed it so

Ή μήπως πάλι εκεί που κοιτώ φταίω εγώ
Or perhaps it is my fault
Ζωή μου ποιος να 'χει το φταίξιμο αυτό

Καμπάνα του εσπερινού
Του δειλινού καμπάνα
Νυφούλα ήταν να ντυθώ
Μα εγώ θα μαραθώ

Μια χαραυγή του μάη
Ξάφνου η καρδιά μου σπάει
Ήρθαν μηνύματα τον πήραν κύματα

Απόψε καίω τισ παλιέσ φωτογραφίεσ
Αυτό τον τρόπο έχω για να ζεσταθώ
Καίω την εκδρομή
Την πρώτη μασ στη σαντορίνη
Καίω και το φιλί
Εκείνο στο λυκαβηττό
Κι αυτή τη θάλασσα που πιάναμε στα χέρια
Κι αυτό τον ήλιο που ανάβαμε τα καλοκαίρια

Καληνύχτα καληνύχτα
Κι ασ την νύχτα να μιλά
Η δική μασ η αγάπη
Δεν κοιμάται ξαγρυπνά

Καληνύχτα καληνύχτα
Και έλα πλάι μου ξανά
Έλα αγάπη μου και κάνε

Καληνύχτα καληνύχτα
Κι ας την νύχτα να μιλά
Η δική μας η αγάπη
Δεν κοιμάται ξαγρυπνά

Καληνύχτα καληνύχτα
Και έλα πλαί μου ξανά
Έλα αγάπη μου και κάνε

Ντερβί σεβντά μου άναψεσ καμωματού και λιώνω
Και πίνω τα φαρμάκια σου και δεν το φανερώνω
Και νυχτοξημερώνουμε με ντέρτια στην καρδιά μου
Και μια πληγή αγιάτρευτη έχω στα σωθικά μου

Αμαν γιάλα
Καμωματού μου μερακλού
Αμαν γιάλα κούζουμ γιάλα

Κάνω ό,τι μπορώ
Δίνω ότι έχω
Ξέρω πωσ ζητάσ πολλά, χρειάζεσαι άλλα τόσα
Κάνω ότι μπορώ μ' αυτό που δεν αντέχω
Είναι να σε νιώθω να ζητάσ
Ότι δεν έχω

Είναι παράξενο αυτό που έχω να πω

Εισιτήρια για δύο
Ταξιδεύει ένασ
Στο άλλο στρίβω ένα τσιγάρο
Κι έγινε καπνόσ
Ο καπνόσ μπαίνει στα μάτια
Κάρβουνα αναμμένα
Δύο φάροι στο φεγγάρι
Θέα κανενόσ

Δεν είμαι θάλασσα
Δεν είμαι ούτε και στεριά
Δεν είμαι ούτε αέρασ
Είμαι ό,τι άλλαξα
Και ό,τι βρήκα και φορώ
Στη στιγμή μιασ μέρασ

Δεν είμαι θάλασσα

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
Σε μια φωτογραφία τησ στιγμήσ
Είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
Σ' εκείνο το τοπίο τησ βροχήσ

Όλα μου λεν πωσ έχεισ κιόλασ φύγει
Κι ασ λάμπει η ξενοιασιά τησ εκδρομήσ
Εσύ όπου να πασ σ' όποιο ταξίδι

Ντύθηκε η νύφη με τ' άσπρα και
Βάζει στα μαλλιά τησ δυο άστρα και
Πάει στην εκκλησιά πάει στην εκκλησιά
Κι ο γαμπρόσ ο ήλιοσ προστάζει και
Όλη η πολιτεία γιορτάζει και
Λάμπει σαν δροσιά λάμπει σαν δροσιά

Στήσανε χορό οι κουμπάροι και

Μου λεσ πωσ είμαι μάτια μου
Πόλη μενεξεδένια
Στισ γειτονιέσ μου πωσ μεθάσ
Την πιο κρυφή σου έννοια

Μου λεσ πωσ είμαι τ' όνειρο
Τ' ονειροδρόμιό σου
Τη μια ταξίδι στη χαρά

Άφησες μόνο το χαμόγελο σου
Και χάθηκες στο βάθος
Είναι η ψυχή μου νύχτα πολική
Και η ζωή μου λάθος

Είναι σκληρό και πες μου πως ν' αντέξω
Μια τέτοια απουσία
Σε ψάχνω τώρα μεσ' το παρελθόν

Σαν περάσεισ την μουργκάνα
Η ζωή σαν μια τσιγγάνα
Πάλι τα χαρτιά σου ρίχνει
Κι ένα δρόμο δε σου δείχνει
Άμα πασ αριστερά
Μαύροι τόποι στη σειρά
Κι άμα κάνεισ δεξιά
Έχει δρόμο η μοναξιά

Κυριακή με πρωτοβρόχι
Κι η δική μου μοίρα το ‘χει
Κυριακή και τι να κάνω
Μια σε βρίσκω μια σε χάνω

Κυριακή μεσ στον χειμώνα
Τραγουδούσα την γκαρσόνα
Κυριακή που σαν βραδιάζει

Σ' αγαπώ γιατί είσαι πικραμένο
Και να κλάψεισ το ‘χεισ σε κακό
Σαν παιδί αδικομαλωμένο
Κυριακή βραδάκι στο στενοσόκακο

Σ' αγαπώ και σε καταλαβαίνω
Που με βλέπεισ κι είσαι σιωπηλό
Ξέρω πόσο νιώθεισ να ‘σαι ξένο

Χάρις Αλεξιου
Κοίτα μια νύχτα
Στίχοι:Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική:Θάνος Μικρούτσικος

Κοίτα μια νύχτα
έξω που κάνει
κι ό,τι κι αν λέμε

Κίτρινη πόλη παραμονέσ βροχήσ
Το πόμολο τησ πόρτασ παγωμένο
Ακόμα μια νύχτα που σε περιμένω
Μα πάλι δε θα 'ρθείσ
Ακόμα μια νύχτα που σε περιμένω
Μα πάλι δε θα 'ρθείσ

Πέρασ' η ώρα ντιβάνι μισερό

Δε με μέλλει εμένα αν είσαι αλάνης
Απ' τον κοπανά
Και τον ντούρο βρε μάγκα μη μου κάνεις
Και δε σου περνά

Γιατί είμαι εγώ η αλανιάρα
Η λιλή η πρώτη σκανταλιάρα
Που δε δίνω γρόσι για τους μάγκες

Δεν έχει πάσχα ο λιναρντό
Δώρα κεριά κόκκινο αυγό
Μόνο το κόκκινο κρασί
Μεσ στο ποτήρι τη μισή
Χαρά στον έρμο και φτωχό
Δεν έχει πάσχα ο λιναρντό

Χριστούγεννα στου λιναρντό

Θέλω ένα σπίτι λυόμενο
Με έναν κήπο ξερόχορτα
Κι εγώ πεσμένη στα γόνατα
Να φτιάχνω πύργουσ στα χώματα

Να 'χουν οι τοίχοι παράθυρα
Για ν' ανασαίνουνε μέσα τουσ
Οι δυο γονείσ μου νέοι ξανά

Μ'άφησες σαν πόλη τουρκεμένη
Μα το δάκρυ γέλιο το ντυσα
Γύρισες μετά να δεις τι μένει
Κι είπες πως φριχτά σε πρόδωσα

Ύστερα βαριά πήρες το δρόμο
Ύστερα εγώ δεν είχα τίποτα
Γέλιο ήρθε μόνο γέλιο με το χρόνο

Πήγαινε με μια βαρκάδα
Να σου πω μια μαντινάδα
Κι αν δεν βουρκώσει σου η μάτια
Χάσου στα σκοτεινά νερά

Εκεί που πάει το λευκό
Όταν το χιόνι λιώσει
Θα πάει και η αγάπη μας

Μ' έλεγαν μάγισσα
Που καρδιέσ ράγισα
Χόρευα κι άργησα
Κάθε αρχή κατάργησα

Στο λαιμό το φιλί
Και στο νου το δάκρυ μου
Πολεμώ κι οι πολλοί

Μεγάλωσα
Στο τέρασ τησ πόλησ
Ήπια φόβο πολύ ήπια μόλυνση ήπια ψέμα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω γιατί είμαι εδώ
Γιατί είμαι εδώ;
Μεγάλωσα

Μη με ρωτήσεισ να σου πω για μένα
Όλη η ζωή μου είναι μια γραμμή
Μη με ρωτήσεισ μίλα μου για σένα
Να ξεχαστώ μαζί σου μια στιγμή

Μη με ρωτήσεισ να σου πω για μένα
Γιατί φοβάμαι ψέμα θα σου πω
Είναι τα νιάτα μου σαν κάτι τρένα

Μία είναι η ουσία
Δεν υπάρχει αθανασία

Άιντε μία είναι η ουσία
Δεν υπάρχει αθανασία

Αχ και του παράδεισου η κοιλάδα
Δεν χωράει την ελλάδα

Στο μονοπάτι σαν θα βγεισ
Μιασ ανοιξιάτικησ αυγήσ
Να μη ξεχάσεισ να τησ πεισ
Μια καλημέρα τησ ζωήσ

Μια καλημέρα είν' αυτή
Πεσ τη κι ασ πέσει χάμω
Πεσ τη κι ασ πέσει χάμω

Άνοιξα να μπει το φωσ
Έχει ξημερώσει
Ψάχνω στου μυαλού μου τισ γωνιέσ
Κρύβομαι στο όνειρο
Που 'χει πια τελειώσει

Τίποτα δεν είναι όπωσ χτεσ
Τίποτα δεν είναι όπωσ χτεσ

an itane to edafos sou prosforo
tha sou ftiahna mia pista apo fosforo
me dodeka diadromous dodeka tromous
me vismata ki entaseis forites
me peismata ki aeropeirates

an itane i agkalia sou oasi
tha sou ferna diskakia gia akroasi

Μάζεψα μέσα μου
Την καρδιά μου χρώματα εικόνες εποχές
Γείρε πάνω μου
Να γλυκάνω του φόβου σου τις αστραπές
Να καώ μέσα μου
Και να γίνω το πιο ωραίο δειλινό
Να σε δω μάτια μου ν' αγναντεύεις

Μια στενοχώρια που έχω απόψε
Απ' την καρδιά μου βγαίνει καπνός
Τα δάκρυά μου πώς να τα κόψω
Σε σένα τρέχει ο λογισμός

Αχ θα με φάει η στενοχώρια
Που 'μαστε χώρια που ζούμε χώρια

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Τα χρόνια μου είχαν ρίξεσ ήταν δέντρα
Που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
Και τα 'φησε ν' ανθίζουν μεσ στην πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάσο
Οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά

Σ' ένα μινοράκι σ' έβαλα κρυφά
Πάλι η μουσική θα κάνει θαύματα
Γιατί σε θέλω
Της ψυχής μου ο ήχος είναι αυτός που ακούς

Σε παραπλανώ με στίχους ψεύτικους
Γιατί σε θέλω
Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου

Αφού μπορώ και γελάω μ' αυτά που βλέπω
Αφού μπορώ και αντέχω την τρέλα μου
Αφού γυρίζω σελίδα
Δε ζητάω μερίδα
Δε στριμώχνομαι στην ουρά
Για δυο λόγια σου καθαρά

Θα πει πωσ είναι το τιμόνι και τα φρένα μασ γερά

Afou boro ke gelao m'afta pou vlepo
afou boro ke antecho tin trella mou
Afou gyrizo selida, de zitao merida
de strimochnome stin oura
gia dyo logia sou kathara

Tha pi pos ine to timoni ke ta frena mas gera
Tha pi pos echo agapithi ki ap'ton Theo

Θέλω να βρεθώ σ' έναν τόπο μαγικό
και κανέναν ας μη ξέρω
Να παραδοθώ κι έτσι ήσυχα να ζω
σ' ένα σπίτι ερημικό
Να 'ναι ένα νησί στον ωκεανό
με ψαράδες και καλύβες
Να 'χω να μιλώ, πότε στον Θεό
πότε σ' άνθρωπο περαστικό

Θα κεντήσω πάνω στου αλόγου σου τη σέλλα
Με διαμαντόπετρεσ σωρό
Του φεγγαριού το πήγαιν' έλα
Στο πελαγίσιο το νερό

Αγόρι μου αγόρι μου
Αγόρι μου να σε χαρώ

Κάποιοσ σε σκοτώνει
Κάποιοσ σου γελά
Κάποιοσ σε γλιτώνει
Μεσ απ' τη φωτιά

Κι όπωσ ξημερώνει
Κάποιοσ σε ξυπνά
Το όνειρο τελειώνει

Θα έρθει μια φορά να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου
There will come a time for me to feel that I too belong somewhere
Θα έρθει σαν το φως άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του
He will come like a god a pure person and I'll be his shadow
Θα μου κρατάει σφιχτά σφιχτά το χέρι
He will hold my hand tight
Και λόγια καθαρά μόνο θα μου φέρει
And true words he'll only bring me

Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
Είχαμε και ξύλινα ντουφέκια
Κι ήτανε ο πόλεμοσ γιορτή
Στα παλιά μασ στέκια
Κι ήτανε ο πόλεμοσ γιορτή
Στα παλιά μασ στέκια

Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό

Αφού ακόμα αγαπάς τις γκρίζες θάλασσες
Αφού μπορείς καμένα δάση να αντικρίζεις
Αφού ακόμα ακούς Τσιτσάνη και ραγίζεις
Αυτό σημαίνει πως ακόμα εσύ δεν άλλαξες

Αφού από τη μοναξιά σου δε νικήθηκες
Αφού δεν ντρέπεσαι μπροστά μου να δακρύζεις
Αφού ακόμα ακούς κλαρίνο και ραγίζεις

Απόψε πήρε άδεια
Και με την τσέπη άδεια
Τραβάει για την πόλη
Ρίχνει ένα γεια σου στο φρουρό
Σαλτάρει σ' ένα φορτηγό
Κι ο χάροσ δε γλιτώνει

Έλα στην παρέα μασ φαντάρε

Γκελ γκελ καϊκτσή γιαβάς γιαβάς
Μες στης Πόλης τ' ακρογιάλι μες στη σιγαλιά
Μες στου χαρεμιού τη λύπη
Γκελ γκελ καϊκτσή

Να κλέψω τη γκιουζέλ χανούμ
Σκλάβα μέσα στο κελί της κλαίει και θρηνεί
Και ζητάει τη λευτεριά της

Ποιοσ είναι εκείνοσ που είναι εκεί πέρα
Aχ λιούλιε καημένε καημένε λιούλιε
Ω ρε λιούλιε μου το μανουσάκι
Εσύ με πότισεσ φαρμάκι

Ω ρε μην είν' ο γιώργοσ μην είν' ο κώστασ
Αχ λιούλιε καημένε λιούλιε
Λιούλιε μου και παινεμένε

Βρε μερακλή και μάγκα
Τι θέλεις και περνάς
Από τη γειτονιά μου
Για να με τυραννάς

Όπα μάγκα, δεν σε θέλω πια
Να μη περάσεις πάλι από τη γειτονιά

Pira ekato fores, gia na matho an zis
mou apantise pou les, tilefonitis
Pira na sou po filia me to fos svisto
evtichos pou in' i doulia, ke tha xechasto

Ki ochi desmi, chorismi, tis zois pirasmi
ki ochi tipota pia
Tin aformi, sto kormi sti grammi

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
1. Χαρούλα Αλεξίου
2. Ευγενία Συριώτη

Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη
στην Αριστοτέλους που γερνάς

Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
Είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
Τουσ κοιτάζω τουσ αγγίζω τουσ μιλώ
Τουσ ανοίγω την καρδιά μου

Μα ο καθένασ ταξιδεύει μοναχόσ
Μεσ στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένασ στη δική του ξενιτιά

Εσύ κι εγώ κι οι δρόμοι
Το φωσ δε λέει συγγνώμη
Τρέμει χαράζει κι ανασταίνεται
Μάτια που κλαίτε μ' αρρωσταίνετε
Ζητώντασ τ' όνειρο
Μια ζωή παραμύθι κι όνειρο

Κλειδί που σπάει στη μέση

Όλα γυρίζουν μεσ στο μυαλό μου
Σα να ‘χω πιει του κόσμου το κρασί
Σαν μια ταινία έρχεται μπροσ μου
Η πρώτη νύχτα που ζήσαμε μαζί

Εσύ κάθεσαι δίπλα μου βιβλία διαβάζεισ
Σε ζητούν στο τηλέφωνο "ησυχία" φωνάζεισ
Χαμηλώνω το ράδιο χαμηλώνεισ τα μάτια

Ola se thimizoun - Lyrics in Greeklish

The lyrics of the song Ola se thimizoun by Haris Alexiou translated to English

Lyrics: Manolis Rasoulis
Music: Manos Loizos
Performance: Haris Alexiou

Όλεσ του κόσμου οι κυριακέσ
Λάμπουν στο πρόσωπό σου
Τι χρώματα τι μουσικέσ
Μεσ στο χαμογελό σου
Τι χρώματα τι μουσικέσ
Μεσ στο χαμογελό σου
Όλεσ του κόσμου οι κυριακέσ
Λάμπουν στο πρόσωπό σου

Απόψε η νύχτα μου ζητά
Δύο καρδιοχτύπια φτερωτά
Και μ' ένα όνειρο παιδί
Χτυπάει την πόρτα να με δει

Όνειρά μου αγόρια μου
Κλείστε τα φτερά σασ
Θέλω να ησυχάσω

Ο ουρανόσ ανάβει τα φώτα
Τίποτα πια δεν θα 'ναι όπωσ πρώτα
Ξημέρωσε πάλι

Ξυπνάω στο φωσ τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρόσ χαμένοσ για λίγο
Ξημέρωσε πάλι

Κι έχεισ χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο

Όπωσ παίζει μαζί σου το φωσ
Έτσι θέλω
Στα μαλλιά στο προφίλ στο καπέλο
Στο λαιμό στο γιακά
Και στα χείλη σου ακόμα
Μην κουνιέσαι και πέσει στο σώμα

Αν ήσουνα φεγγάρι κι αν ήμουνα πουλί

Apo to vradi os to proi, diki mou ine i zoi
Ki olo ton kosmo katakto, fino ouzaki san roufo
Olos o kosmos ine thyma mou, san eho ouzo ke methao
Ki i polismani otan tha me doun, melani amolao

Ouzo otan piis, ginese euthis
vasilias, diktatoras, theos ke kosmokratoras
San to kalopiis, vre tha eufranthis

Τη μηχανή μου βάζω μπροστά
Πάλι θα φύγω κι όλα γνωστά
Ξετυλίγω ακόμη μια αλήθεια
Δεν μου αρκεί πια το λίγο στα στήθια

Βγαίνω απ' την πόλη
Δρόμοι ανοιχτοί
Να δούμε πάλι τα θα παιχτεί

Sti mesi enos mikrou spitiou pou 'cho nikiasi
to gelio enos morou pediou m'echi agkaliasi
Ta zitisa ola ap'ti zoi mou
ta plirosa me tin psychi mou
na 'chi ena topo i kardia prin na gerasi

Na echi panselino apopse ki ine orea
ine alliotiki i siopi choris parea

Χάρις Αλεξίου, "Παποράκι του Μπουρνόβα", Μουσική: Μάνος Λοίζος, Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, τραγούδι του 1972.

= ΣΤΙΧΟΙ =
Παποράκι του Μπουρνόβα
και καρότσα της στεριάς,
πόσα τάλιρα γυρεύεις
στον Περαία να με πας;
Πόσα τάλιρα γυρεύεις

Κοντά στα κύματα
Θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτεσ
Μ' αλυσίδεσ και παγώνια
Και μεσ στη θάλασσα
Θα ρίξω το κρεβάτι μου
Γιατί κι οι έρωτεσ
Μου φάγανε τα χρόνια

Πέργαμε αχ ωραία πέργαμε
Φεύγαμε και για σένα κλαίγαμε
Αχ κλαίγαμε και για την αγάπη μασ
Κι η θάλασσα θόλωσε απ' το δάκρυ μασ

Στον μπαξέ και στο περιβόλι μου
Σου 'δωσα την αγάπη όλη μου
Κι ύστερα όταν εικοσάρισα

Πιάσ' τα ζάρια μεσ στα χέρια σου βαριά
Παίξ' τα όλα μονομιάσ σε μια ζαριά
Παίξ' τα όλα και ασ χάσεισ
Προκειμένου να με χάσεισ

Αν δε ρίξεισ τη ζαριά
Ρίξε μου τη μαχαιριά
Δώσ' τα όλα κράτησέ με

Ποιος το ξέρει ποιος το ξέρει
Που γυρνάς τη νύχτα αυτή
Ποιος καημός και ποιο νυχτέρι
Σου ματώνουν την ψυχή

Σβήνουν τ' άστρα ένα ένα
Κι όσα σου 'χα ειπωμένα
Έγιναν δάκρυα παγωμένα

Πολλέσ φορέσ μου λεσ πωσ θα φύγεισ
Πολλέσ πληγέσ μεσ στη καρδιά μ' ανοίγεισ
Πολλέσ φορέσ με τυραννάσ
Και με πληγώνεισ και με πονάσ

Πού θα πασ και θέλεισ να μ'αφήσεισ
Μια βραδιά σε μένα θα γυρίσεισ
Μια βραδιά με πόνο στη καρδιά

Έχω πόνο και σεβντά
Στην καρδιά μου εδώ κοντά
Και οι φίλοι μου γελούν
Κι οι γιατροί δε μου μιλούν

Πωσ το λένε πωσ το λένε
Το βοτάνι που το καίνε
Πωσ το λένε πέστε μου

Στην άκρη του απείρου στιγμούλα του ονείρου
Σταγόνα που στάζει πόσο σου μοιάζει
Φωτιά και αέρασ στον κόσμο φοβέρα
Στη νύχτα που ουρλιάζει πώσ σε τρομάζει

Σου μοιάζει η σελήνη
Πού να 'βρω γαλήνη
Στον άδη ανατέλλω

Ψέμα κι εσύ
Στο δρόμο μου ξανά
Ψέμα κι εσύ
Που ακόμα τ' αγαπάω
Πυρκαγιά χρυσή
Στο αίμα που γυρνά
Και τ' αρπάζει όλα
Κι άδικα σκορπάω

Στην προηγούμενη ζωή μου είχα φτάσει
Να σ' αγαπήσω να σε νιώσω να σε βρω
Κι ύστερα απ' αυτό μ' είχεσ καταδικάσει
Ωσ την επόμενη ζωή να σ' αγαπώ

Γι αυτό κι εγώ ξαναγεννήθηκα μικρό μου
Τι σημασία έχει από 'δω κι εμπρόσ
Αν θα 'σαι εσύ που θα ορίζεισ τ' όνειρο μου

Εχω δυο χιλιάρικα στην τσέπη
Εχω κι ένα ρέμπελο σκοπό
Κι ένα μόρτη που μου επιτρέπει
Μ' ένα μπουζουκάκι να γλεντώ
Εχω δυο χιλιάρικα στην τσέπη
Κι ένα μάγκα που τον αγαπώ

Μάγκεσ στην άκρη χορεύει η μικρή

Το τσιγάρο του αναμμένο
Και το βλέμμα κουρασμένο απ' τον έρωτα
Το κορμί τησ ξεμουδιάζει
Την ζωή ξαναδιαβάζει δίχωσ να ρωτά

Έξω αρχίζει να βραδιάζει
Στο ημίφωσ σχεδιάζει την συνέχεια
Του τραβάει το σεντόνι

Σε ψάχνω στουσ σταθμούσ
Στα τρένα στουσ καπνούσ
Στα λιμάνια στα γιοφύρια
Στα τόξα τησ βροχήσ
Μα εσύ δε θα βρεθείσ

Χαράματα ξανά κι η πόλη ξεκινά
Μα η ζωή μου στη νύχτα τριγυρνά

Δεν περνάει πια ο ταχυδρόμος
Το τηλέφωνό μου δε χτυπά
Έρημος κι απέραντος ο δρόμος
Τώρα που αυτός δε μ' αγαπά

Μα τα σουρουπώματα
Οι βοριάδες κλαίνε
Και χιλιάδες στόματα

Stis dodeka akrivos irthes pali
San anemos zestos san ti zali
Ke me sikoses, me xesikoses

Stis dodeka ke pente iches fygi
Ke pali i monaxia me tyligi
Sa de drepese, de me skeftese

Ο δρόμος είναι σκοτεινός
ώς που να σ’ ανταμώσω
ξεπρόβαλε μεσοστρατίς
το χέρι να σου δώσω

Στρώσε το στρώμα σου για δυό
για σένα και για μένα
ν’ αγκαλιαστούμε απ’ την αρχή

Dos' mou ena tsigaro,
na statho na paro isitirio
Dipla sta zevgaria,
ta dekaochtaria, ti mystirio

Idia in' i chara, opos mia fora

Den yparchi allo,

Σύννεφα σταχτόμαυρα βαριά αργοκυλάνε
Τριγύρω στον ορίζοντα
Και να 'ξερα που πάνε

Να σου 'στελνα ένα δάκρυ της ματιάς μου
Μια στάλα απ' το αίμα της καρδιάς μου
Κι ύστερα ας πεθάνω
Ζωή χωρίς αγάπη

Κάπνιζεσ καρέλια στη σκάλα
Σήμερα θυμήθηκα κι άλλα
Να σ' ενοχλεί που 'χα γίνει σκιά σου
Τότε που η δική μου ευτυχία
Ήταν η δικιά σου δυστυχία
Κι απ' το ριγμένο μαντήλι
Που 'χα στα μαλλιά
Με έπνιγαν αγάπη μου οι φίλοι

Πεσ μου τι σου λένε
Και με τυραννάσ
Κι όλα μου σου φταίνε
Κι όλα τα γελάσ

Τα μαύρα κοροϊδεύεισ
Κι αν βάλω μπλε ζηλεύεισ
Τι να θέλεισ να φορέσω

Με τα πέδιλα μου τ' άσπρα
Περπατούσα μια φορά
Δίπλα στα δίχτυα ενόσ ψαρά
Ο πατέρασ μου είχε άστρα
Και σιρίτια αστραφτερά
Μα εμένα μου 'λειπε η χαρά
Κι είχα μια θάλασσα στο νου
Τ' όνειρο χάλασα ποιανού

Τα βράδια είν' ατέλειωτη αιώνες μαζεμένη
Μέσα στον ύπνο το βαθύ πόλη ταξιδεμένη
Άλλοι γυρνάνε με το νου και άλλοι στα εμπόδια
Άλλοι ψηλά αρμενίζουνε έχουν φτερά στα πόδια

Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγα
Μα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ' ατίθασα
Έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρι

Στα χείλη να καρπίσουνε τα φιλάκια
Σαν τα σταφυλάκια
Και στης καρδιάς τον αμπελώνα
Τρίγυσέ μου χρόνια

Με κόκκινο κρασί να βάψω τα λόγια
Που φοβάμαι να σου πω
Να μεθύσω να φωνάξω

Τι μου τη χάρισεσ αυτή τη ταμπακιέρα
Αφού για μένα πονηρά έχεισ σκεφτεί
Κι αφού στο βάθοσ θέλεισ να με κάνεισ πέρα
Τι μου τη χάρισεσ την ταμπακιέρα αυτή

Την ταμπακιέρα σου δεν έπρεπε να πάρω
Γιατί τη βλέπω και βαθιά μελαγχολώ
Μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο

Τέλι τέλι τέλι
Κάλπικε ντουνιά
Σ' έμαθα εντέλει
Δε με ρίχνεις πια
Σ' έμαθα εντέλει
Δε με ρίχνεις πια
Χείλια έχεις μέλι
Κι άδικη καρδιά

Σημασία δεν μου δίνεισ
Και τρελαίνεσαι
Παριστάνεισ ότι πίνεισ
Αλλά φαίνεσαι

Κι όταν βλέπω εγώ το στυλ
Αυτό τ' αδιάφορο
Βρε καλώσ το λέω

Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω
Θεός αν είναι

Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν

Μάτια μου μεγάλα
Μάτια μελαγχολικά
Ήπια στάλα στάλα
Τα βαθιά σασ μυστικά

Τι γλυκό να σ' αγαπούν
Και να σου το λένε
Μάτια που μελαγχολούν

Την όγδοη μέρα ο θεός
Έφτιαξε και το μπαγλαμά
Το πιάνει κι ο αρχάγγελος
Κι αρχίζει τον καρσιλαμά

Μπαγλαμαδάκι μου χρυσό κλειδάκι μου
Την πόρτα άνοιξε μιας άπονης καρδιάς
Κι από την άβυσσο μες στην παράδεισο

Σχεδόν πενήντα χρόνια βάσανα και διωγμοί
Τώρα στη μαύρη αρρώστια ανάξια πλερωμή
Τώρα στη μαύρη αρρώστια ανάξια πλερωμή

Το δίκιο του αγώνα πολλά σου στέρησε
Μα η ζωή λεχώνα ελπίδεσ γέννησε
Μα η ζωή λεχώνα ελπίδεσ γέννησε

Παράξενα απόψε με κοιτάζεισ
Απόψε δεν σε πιάνει το κρασί
Τησ ταβέρνασ το ρολόι
Το κοιτάσ κάτι σε τρώει
Δεν αντέχω να σε βλέπω σκεπτική

Α ρίξε στο ποτήρι σου
Φαρμάκι για χατίρι σου

Η άννα ήταν η πιο όμορφη
Μέσα στη γειτονιά τησ
Μα οι μάγκεσ τησ το βγάλανε
Κρυφά από τη μαμά τησ

Τησ το βγάλανε τησ το βγάλανε
Τησ άννασ τ' όνομά τησ
Τησ άννασ τ' όνομά τησ

Μη με λυπάσαι διώξε με απόψε
Σαν να 'μαι αγριολούλουδο
Και τη ζωή μου κόψε
Εγώ γυμνόσ ξεκίνησα
Εγώ πηγαίνω μόνοσ
Σπίτι μου είναι ο δρόμοσ
Και τραγούδι μου ο πόνοσ
Διώξε με και μη λυπάσαι

Den thelo ego penemata
parigories ke psemata
Den thelo ego penemata
na giatroporevto

Thelo to gio mou, to Anestaki
pou 'ne stin xenitia
Ach, to mikro mou kapetanaki

Μη μ' αρωτάτε βλάμμηδεσ
Γιατί όλο συλλογιέμαι
Καρα γιαγκίνι μεσ στην καρδιά
Έχω και τυραννιέμαι
Αχ! Φέρτε πρέζα να πρεζάρω
Και χασίσι να φουμάρω

Μ' έχει λωλό το ερηνάκι

Γεια και χαρά σας
Αγάπες μου γεια χαρά σας
Ας ήταν όνειρο που είμαι μακριά σας
Η μοναξιά την καρδιά μου λιώνει
Τη ματώνει τη ματώνει
Η μοναξιά την καρδιά μου λιώνει
Τη ματώνει τη ματώνει

Μια ώρα μόνο να σε δω κι αυτό μου φτάνει
Να συνεχίσω την αδιάφορη ζωή μου
Αφού δεν είσαι εδώ αγάπη μου μαζί μου

Μια λέξη μόνο να 'ξερες απλά τι κάνει
Τι φέρνει πίσω πόση δύναμη μου δίνει
Ελπίδες να σωθώ απ' του μυαλού τη δίνη

Ρίχνεισ τα μάτια σου στη γη
Λεσ κι έχεισ πάρει διαταγή να μην μιλήσεισ
Αν σε ρωτήσω το γιατί
Γυρνάσ την πλάτη σου αντί να μου εξηγήσεισ

Άρχισεσ να λείπεισ ξαφνικά
Και τα ερωτηματικά μου σαν μελίσσι
Κι ότι πριν φαινόταν φυσικό

Ζω σε μια πόλη που είμαστε όλοι μικροί
Άγιοι διαβόλοι πελάτες έμποροι νεκροί
Μέσα στο σπίτι στο φως του φεγγίτη πρωί
Σαν το σπουργίτι τσιμπάω απ' τη λύπη ζωή

Ανεβαίνω στο βουνό
Κι' από κει πάνω σε κοιτώ
Γυμνέ ουρανέ

Το χρυσό κουρέλι που στα μαλλιά της φόραγε η Νεφέλη
να ξεχωρίζει απ'όλες μες στ'αμπέλι
ήρθανε δυό μικροί μικροί αγγέλοι
και της το κλέψανε.

Δυό μικροί αγγέλοι
που στα ονειρά τους θέλαν την Νεφέλη
να την ταίζουνε ρόδι και μέλι

Απριλιού λουλούδια
Κι άνθη που μοσχοβολούν
Τησ άνοιξησ τραγούδια
Αηδονάκια κελαηδούν

Κελαηδούν και λένε
Τησ ζωήσ την ομορφιά
Μα δυο μάτια κλαίνε

Ναι τον μεθύσαμε το ήλιο μάνο
Τώρα τι γίνεται
Τώρα τι γίνεται τι λεσ τι κάνω
Δώσε μια απάντηση

Δώσε μια απάντηση φίλε αν μπορείσ
Μια καλημέρα
Εσύ τουλάχιστον έφυγεσ νωρίσ

Που 'σουνα βρε που 'σουνα
Και δεν εφαινόσουνα
Ήμουνα ήμουνα στο καφενέ
Τσαχπίν

Ήμουνα στο καφενέ
Κι ήπια ούζο βερεσέ
Άιντε διαλεχτό είχα μεζέ

Αχ η ξενιτιά το χαίρεται
Τζιβαέρι μου
Το μοσχολούλουδό μου
Σιγανά και ταπεινά

Αχ εγώ ήμουνα που το ‘στειλα
Τζιβαέρι μου
Με θέλημα δικό μου

Βάρα νταγερέ βάρα νταγερέ
Σαν το κύμα να χορέψω σαν φωτιά μωρέ
Κι όταν ζαλιστώ και ξεμυαλιστώ
Μ' ένα αχ να ξεμπερδέψω απ' τον κόσμο αυτό

Βάρα νταγερέ βάρα νταγερέ
Να πλαντάξει ο πόνοσ μου μωρέ
Γύπασ η αγάπη και μου τρώει την καρδιά

Βγες απ' το σακάκι που σου πήρα βγες
Απ' την αγάπη που σου είχα βγες
Από τα χέρια που σ' αγκάλιαζαν ως χθες
Από το χρώμα που ‘χει η θάλασσα βγες

Βγες απ' την μπαλάντα που αγαπήσαμε κι οι δυο
Απ' το "για πάντα" όταν σου είπα σ' αγαπώ
Βγες

Όλα απόψε μιλούν και σε παρακαλούν
Να γυρίσεισ φωνάζουν
Κι ό,τι ζήσαμε χτεσ σαν παλιέσ μουσικέσ
Νιώθω να μ' αγκαλιάζουν
Όλα απόψε μιλούν για παλιέσ μασ στιγμέσ
Που δε λένε να σβήσουν
Κι εγώ πάλι ζητώ μυστικά και φιλιά
Που τα πήρεσ μαζί σου

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις
Αγάπη μου πως θα μ' αντέξεις
Που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ
Κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις
Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις

Ξημερώνει
Κι εγώ στουσ δρόμουσ τριγυρνώ
Κι αν χαράζει
Το φωσ δε φτάνει εδώ

Πού να είσαι;
Ποια χέρια σε κοιμίζουνε;
Ποια τραγούδια

Otan perno fora, fora katifora
ki o Theos o idios de me stamata
Elipses mian ora ki echi pesi tora
eklipsi iliou ke mia skotinia
Otan perno fora, fora katifora
ki o Theos o idios de me stamata

Zilia mou, zilia mou

Ζητάτε να σασ πω
Τον πρώτο μου σκοπό
Τα περασμένα μου γινάτια
Ζητάτε είδα μάτια
Με σκίζετε κομμάτια

Σε μια παλιά πληγή
Που ακόμα αιμορραγεί

Όλοι οι φίλοι μου
Είναι στεναχωρημένοι
Όλοι οι φίλοι μου
Στα προβλήματα κλεισμένοι
Κι εσύ σαν κι αυτούσ
Άσε πια τουσ βυθούσ
Κι έλα να πιαστείσ απ' τον ουρανό μου