Filipos Pliatsikas все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Έφυγαν μόνα τους τα χρόνια
Σαν ασυνόδευτα κορίτσια από το σκοτάδι σου
Έτρεξαν να μην τα προλάβεις
Μέσα σε διάφανα μπαλόνια
Που με ένα φύσημα φυλάκισες τα λάθη σου
Μήπως τα δεις και καταλάβεις

Πες μου ποιο πόλεμο βοηθάς

Πού να σου εξηγώ πως έτσι σαν κουφάρι μένω,
να μετρώ το χρόνο που θα χρειαστώ να χωνέψω τη λογική.
Δε με υπολόγισες καλά, όφειλες ξέρεις.
Το χρόνο θα τον πάρω και τότε θα γελάσω δυνατά,
τ’ άδεια σου μηχανουργήματα θα τα ξεσκίσω
και θα τα στείλω πίσω σ’ ένα φάκελο γεμάτο σκόνη.
Θα μάθω για σένα όλες τις γλώσσες του κόσμου ετούτου
και θα καθίσω μαζί σου ατελείωτες ώρες

Κρύος αέρας, το στόμα της ξερό
ψηλά οι γιακάδες και τα χέρια στο σακάκι
όποιος κοιτάζει μες στα μάτια τον καιρό
χάνει τον κόσμο αλλά βρίσκει την Ιθάκη.

Μοιάζει με θάλασσα ετούτη η σιωπή
άδειο προάστιο σαν παλιό σπασμένο ντέφι
όποιος αγγίζει τα ξυράφια θα κοπεί