- 02. Да Зорак Шлях
Стогн восенi бязлiтасны i шэры,
Яе абшараў, балот, лясоў iмклiвых.
У роспачы маўклiвай пахаваны
Шляхi i сцежкi ўсе жыццёвай нiвы...
Знiкае хутка стылы рэха стогн у паветры,
Крумкач паклiкаў цемру i яе сыноў.
У лясным тумане народзiцца iх спеў жахлiвы
- 03. Призрачный Мир
Призрачный мир – поле вечной войны.
Солнце стало источником тьмы...
Бог не властен над теми местами –
Каждый сам за себя и с душой на цепи...
Свой чертит круг
Время, сужая петлю.
Сколько небу ни плакать над нами,
- 05. Я скакала, плясала
Я скакала, плясала кругом мiлага двара.
Ой, люлi калiна! Люлi, ягада мая!
Пацярала ключы ды з шоўкавага паяса.
Ой, люлi, калiна! Люлi, ягада мая!
Хто мае ключы знайдзець, ды за таго замуж пайду!
Ой, люлi, калiна! Люлi, ягада мая!
- Манкурт
Лети на волю
Из открытых ладоней земли
Мимо тех, кто был сломлен судьбою,
Птицей свободной лети.
Над чёрной пастью бездны,
Со смертью наперегонки.
Вопреки изуверам, крадущим надежду
- Роспач
Ветру цiхi напеу
Скрозь нерухомую цiш вяртаецца рэхам.
Я адзiн, быццам восеньскi лiст, што ўпасць на зямлю не паспеў–
Не хацеў развеяцца пеплам...
Так хацелася з ветрам да неба ляцець
Насустрач бязмежнасцi, дзе пачатак бяруць ручаi...
У люстры чыстай вады свой лёс разглядзець,
- Хмаркі
Светлыя хмаркі — дзеткі прастору —
Ціха па небе плывуць.
Ім незнаёмы слёзы і гора,
Смутак і жаль іх не рвуць.
Ціха і згодна ідуць, небажаткі,
Ўсюды ім сцежкі ляжаць.
Ясныя зоркі, быццам дзяўчаткі,
- Ці было лета
Ці было лета, ці не бывала
Маці гуляці не пускала
Маці гуляці не пускала
Да ў камораньку замыкала
А ў камораньцы акенечко
Мне на вуліцу відненечко
Ой, пусці маці пагуляці
Бо ўжо мне хлопцаў не відаці .
- Я скакала, плясала
Я скакала-плясала проце новага двара.
Ой, лёле, калiна, Лёле, ягада мая.
Пацярала ключы з шаўковага пояса.
Ой, лёле, калiна, Лёле, ягада мая.
Хто мае ключы знайдзёты, за таго замуж пайду.
Ой, лёле, калiна, Лёле, ягада мая.