Ак пароходИдел буйлап ак пароход килэ,
Иркэм мина ак бэхетлэр телэ.
Ак пароход ялгызларны табыштыра,ак пароход.
Йорэклэрдэ ак пароход кавыштыра
Шатлык тояп ак пароход килэ,
Ботен донья буген уйный,колэ
Ак пароход сагышларны тараттыра,ак пароход,
Еллар чакыраЕллар чаба, арымый,
Артка таба карамый.
Яшьлек кала кул болгап,
Гузэл таннарын уйлап.
Козлэр килэ дэ житэ,
Йорэк язларны котэ.
Уткэн яшьлек тугайлары
Кайчан гына килерсен синКайчан гына килерсең син,
Күзләреңә генә карар идем.
Бер сүз әйтмәсәң дә күзләреңнән
Аңлар идем сине, аңлар идем.
Күңелемдә моң диңгезе
Дулкын гына, талгын гына.
Килер әле диеп көтә-көтә,
Кошлар тындыКошлар тынды, урман уйга чумды,
Туктагандай булды агымсу.
Күзләремә бактың, йөрәккә ут яктың,
Булып китте кинәт ямансу.
Иелде баш, тамды күздән яшем,
Онытканмын шунда барсын да.
Керфек сирпеп күзем ачкан чакта
Нинди мон бар синен кузлэрендэТөнге сулар ага онытылып,
Аргы якка чакыра утлар.
Җирдә яшәү кадерле син булганга,
Елларга тиң назлы минутлар.
Уятучым бит син, юатучым,
Аңлатырга җитмәс сүзләр генә.
Бик еракта янган сүнмәс учак кебек
Синен белэн мин бэхетлеКүзләремне күзләреңнән
Ала алмыйм, бәгырем.
Кабатлыйм: "Тик син бит минем
Бердәнберем, кадерлем".
Сөйкемле син, сөйкемле син,
Яшьлегебез үтсә дә.
Шомырт кара чәчләреңә
Тормыш матурлыгыСинең белән шундый рәхәт,
Шулкадәрле күңелле.
Шатлыктан ташыган хисләр
Урап алган күңелне.
Белми идем бу дөньяның
Шулкадәрле зурлыгын.
Күрми дә яшәгәнмен мин
Ялгыз аккош куллэрдэКүл өстендә ялгыз аккош йөзә,
Нигә ялгыз, нигә пары юк?
Парсызларның күңелләре моңлы,
Парлыларның гына зары юк.
Минем дә бар иде аккошкаем,
Җан дускаем, очар канатым.
Әллә инде артык яратканга,