- Agapi Pou De Rotisa
Αγάπη που όλο σου έδινα
Κι από την λάσπη σ' έπλυνα
Γυμνή και μόνη τώρα τριγυρνάς
Ξανά να μάθεις να αγαπάς
Μα εγώ είμαι άρρωστη βαριά
Έρωτας είναι ή συμφορά
Αυτός που ξέρει να αγαπά
- Anoixi Erotevmeni
Τησ άνοιξησ το πρώτο το κλαράκι
Μου φέρνει αγκαλιά σ' ένα κουτί
Για δώρο ένα νέο βοριαδάκι
Και βρίσκει την καρδιά μου ανοιχτή
Τησ νύχτασ ανθισμένο το λουλούδι
Μοιράζει μυρωδιά ξεχωριστή
Στα χείλη μασ γεννιέται το τραγούδι
- Efhi
Ο ήλιος καίει τη φοινικιά
Κι εγώ στο υπόγειο γλιστρώ
Μέσα από αλάβαστρα φθηνά
Σαν ξωτικό χαμογελά
Σαν ξωτικό χαμογελά
Με βλέμμα σκούρο και υγρό
Το χέρι του κρατά κλειστό
- Einai Kati Agapes
Είναι κάτι δρόμοι
Που κι εμείσ ακόμη
Δεν τουσ περπατήσαμε
Κι όλα αυτά συμβαίνουν
Μια και δεν προσμένουν
Κείνοι που αγαπήσαμε
Είναι κάτι αγάπεσ
- Ennoia Tis Kardias Mou
Ουρανέ
Πάρε το χρώμα τησ αβύσσου
Και έλα απόψε έλα ντύσου
Και πάρε με
Και πάρε με
Ουρανέ
Πάρε το χρώμα τησ αβύσσου
- Erimi Poli
Είναι οι δρόμοι σκοτεινοί
Κι οι άνθρωποι κρυμμένοι
Άδειες πλατείες
Άδειοι σταθμοί
Καρδιά μου παγωμένη
Έρημη πόλη
Λείπουνε όλοι
- Isoun Kati Pio Poli
Κοιμήθηκα με δακρυσμένα μάτια
Στου ονείρου μου τα πρώτα σκαλοπάτια
Μεσ στο κρυφό πηγάδι τησ ψυχήσ μου
Αντίλαλο ν' ακούσω τησ φωνήσ μου
Ν' ακούσω μοιρολόγια και κατάρεσ
Αντί για λόγια αγάπησ με κιθάρεσ
Οι πίκρεσ θα με κάνουν νάνι νάνι
- Mia Mia
Φοβάμαι που νύχτωσε
Τη νύχτα που πλημμύρισε
Τα φώτα που χοροπηδάνε
Τισ αγάπεσ που γυρνάνε
Όλεσ τριγύρω μου πετάνε
Μία μία μια την σταματώ
Τι να κάνω πεσ μου να πιαστώ
- Mystika Simadia
Με νανουρίζει τούτη η πόλη
Με τις βαριές τις μυρωδιές
Βλέπω τον Νείλο να κυλάει
Ανάμεσα στις καλαμιές
Κυλάει ήσυχα μπροστά μου
Τον λένε δώρο του Θεού
Όπως το αίμα στο κορμί μου
- O Kaimos Tis Fysarmonikas
Όνειρο που φεύγει είν' η ζωή
Μέσα στ' όνειρό μου είσαι και συ
Όνειρο που φεύγει είν' η ζωή
Μέσα στ' όνειρό μου είσαι και συ
Έρχεσαι πάντα το βράδυ
Μελαγχολικά
Σα το στερνό το τρένο του χειμώνα
- O Kyklos Tis Agapis
Τι να σου ράψω εγώ καλέ
Πού σαι σαν το φεγγάρι
Τι λόγια τι παράπονα
Τι άσπρο μαξιλάρι
Ολόκληρο τη μια βραδιά
Σ έχω στην αγκαλιά μου
Την άλλη φέγγεις μια σταλιά
- Otan Tragoudas Psyhi Mou
Αν είναι η αγάπη φωσ στη σκοτεινιά
Είσαι το φωσ μου κι η παρηγοριά
Κάθε σου βλέμμα μια γλυκιά πληγή
Κάθε σου λέξη χάδι και φιλί
Όταν τραγουδάσ ψυχή μου
Λόγια που δε λέγονται
Μέσα στη σιωπή του κόσμου
- Poia Thalassa
Ποια θάλασσα σε άρπαξε
Και σ' έκανε δικό τησ
Σε ζήλεψε και σ' έβαλε
Στολίδι στο βυθό τησ
Χειμώνεσ πάντα πρόσμενα
Καράβια ξεχασμένα
Ποια θάλασσα σ' αγάπησε
- Proino Tsigaro
Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
Στη γειτονιά μασ καπνίζει ένα φουγάρο
Κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
Και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό
Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
Και το φεγγάρι μόλισ χάθηκε στη δύση
Και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
- Pyxida
Για δεσ που μεγαλώνω και παθαίνω
Και τα παθήματά μου δε με μαθαίνουν
Βουτάω στην αγάπη που εξαγνίζει
Κι εκείνη μεσ στο χάοσ με βυθίζει
Δεν είναι η αγάπη σου πυξίδα
Λιμάνια να μου δείξει μαγεμένα
Είναι μια χρυσοστόλιστη παγίδα
- San Aggelos
Σαν σύννεφο απόψε στη νύχτα θα χαθώ
Να στάξω στα όνειρά μου ξανά να δροσιστώ
Σαν άγγελοσ που η μοίρα του πήρε τα φτερά
Γυρεύω όσα ζητούσα και πέταξαν μακριά
Μα η ελπίδα μεθάει ποια αλήθεια χωράει
Στησ αγάπησ το νου όσο η νύχτα κρατάει
Η καρδιά λαχταράει τ' άστρο του ουρανού
- to bals tis zois
Κάθε στιγμή κάθε ψυχή
είναι δεμένη με μία κλωστή
και ο καιρός χαρταετός
έρχεται πάει λουσμένος στο φως
Ζούμε κι εμείς οι αφελείς
το τέλος μόνο της κάθε γιορτής
για ένα βαλς που μας χρωστάς
- To Limani
Να καιγόμαστε να χανόμαστε
Φλόγα τη φλόγα π' αγαπιόμαστε
Να καιγόμαστε και να σβήνουμε
Στάχτη τη στάχτη μασ ν' αφήνουμε
Κι όλα τα λάθη που 'χω κάνει
Σε σένα να βρούνε λιμάνι
Να βγάλει η αγάπη σου φιρμάνι
- To Mavro Asteri
Μαύρο μου αστέρι φυλακισμένο
Σαν πέφτει η νύχτα σε περιμένω
Βγάζεισ την πίκρα σου και
Με γλιτώνεισ
Την προσμονή μου ξέρεισ
Ν' ανταμώνεισ
Σ' έμαθα πια
- Tou Ponou
Του πόνου μια παραμονή
Γελούσα στ' αγριοκέρασο
Στ' ανθάκι σου τ' ακέραστο
Του πόνου μια παραμονή
Νόμιζα ρίζα είν' η ζωή
Του πόνου μια παραμονή
Και πού να βρω την πίκρα μου να κλάψω
- Xrysanthemo
Στου ονείρου τα περάσματα περνούν τησ καρδιάσ τα πλοία
Χρυσών ανθέμων αποστάγματα να φέρουν απ' την τροία
Με πήρανε κι εμένανε να δω μια πατρίδα ξένη
Κι αυτοί που δάκρυα ληστεύανε με φώναζαν ελένη
Θεέ μου ασ έβρισκα ξανά το χάλκινο δόρυ
Που 'βαψε κόκκινο τησ νιότησ το μεσοφόρι
Θα κάρφωνα τον άνεμο τ' αρώματα να σκορπίσει