მე შენთვის ვწერდი ლამაზ სტრიქონებს, ყველაფერს ლამაზს შენ გადარებდი, გიკრეფდი ვარდებს და იის კონებს, მეგონა შენს გულს გავახარებდი. შავ მერცხალივით შორს გამიფრინდი, უშენოდ დამრჩა კვლავ სიმარტოვე, მე გადავაგდე კალამი ხრამში, და პოეზია კვლავ მივატოვე. მშვიდობით ჩემო ნაზო ქმნილებავ, მშვიდბით ჩემო ოცნების თვალო, მშვიდობით ჩემო ციცინათელავ, ჩემს ოცნებებში გაზრდილო ქალო. შენ სიყვარული არა გცოდნია და ერთგულება იცი მცირედი, მე დაგარქმევდი ქალავ ცოდვიანს და უფრო მშვიდად დავიძინებდი. მე შენზე ლექსით ვიტყოდი აუგს, სიტყვებს ვაქცევდი ხმლებად, ტყვიებად, რომ წესი იყოს ჩემს ლამაზ მთებში, უმწეო ქალზე შურისძება. დღე დღეს მიყვება წყებათა წყება, როგორც ფოთლები ლამაზ ვერხვების, სიცოƱ Я написал вам красивые строки, Все красиво, Я собираюсь прыгнуть и поцеловать мои глаза, Я думал, что сделаю ваше сердце счастливым. Я далеко от черной ласточки, Не теряя моего одиночества, Я бросил ручку в Храм, И я все еще оставил стихи. Мои хорошие творения хороши, Моя мечта - это моя мечта, До свидания мой tsitsinatelav, Увеличь мою мечту Ты не знаешь любовь И вы знаете верность, Я хотел бы назвать вас грешником И я буду спать спокойно. Я бы сказал стихотворение о вас, Раньше я говорил такие слова, как громкие, пули, Это правило было бы в моих прекрасных горах, Горе беспомощной женщине За этим следует порядок времен года, Как листья прекрасных глаголов, Жизнь & # 433