- Ашыгамын
Ашығамын, кешеләргә әйтә торған һүҙҙәрем бар,
Ашығамын алдарымда артылаһы үрҙәрем бар.
Айырмаһын йырҙарымдан, күпме килер ҡулдарымдан,
Ашығамын, ашығамын, туҡтатмағыҙ юлдарымдан.
Ашығамын, ашығамын, туҡтатмағыҙ юлдарымдан.
Ишетәһе моңдарымды - ишетәйем тиҙерәк тим,
Алда күпме күрәһем бар, күрәйемсе тиҙерәк тим.
- Димсе
Ничә еллар бергә торгач,
Чишелгәндер ялганнар.
Күрмәгәнне димләгәннәр
Белмәгәнне алганнар.
Калын толыпларга төреп
Күпме кызлар урланган.
Кая югалды кызым дип,
Әнкәсе күрми калган.
- Немая скорбь
Немая скорбь меня пробила,
Я все молчу, да и слез уж нету,
Хочу кричать, но голос мой пропал,
Лишь лоб свой подниму, и взор кидая к небу,
Молю, прости, прости и забери - ошибок слишком много,
Забери, чтоб в конце пути, не ощущать скорбную тревогу,
Забери и душу не томи, убей - сожги...
Прошедшего мне жаль, а будущего уж не надо,
- Тот вечер незабуду никогда...
Тот вечер не забуду никогда,
Свеча, гармонь и водка чтоб забыться.
За дверью шум, как сон вторятся года,
И за Поэта могу я отомститься.
Передо мной листок с стихом кровавым,
За что мне перед богом и стоять.
Не даст мне Бог и капли оправдаться,
И буду нагло перед ним я речь держать.